تفاوت میان تئاتر کودک و نوجوان و تئاتر بزرگسال، نخستین بخش کتاب است. یک تجربه فرهنگی بی‌نظیر و پدیده‌ای هنرمندانه، در ادامه مطرح می شود و سطوح ارتباط با بچّه‌ها تشریح می شود.
ماهیت تغییر و تحوّل فردی و جمعی در تئاتر کودک از مواردی است که معمولا در تولیدات تئاتر کودک بدان کمتر توجه می شود. در این زمینه مولف دیدگاه های جدیدی را مطرح می سازد.
در ادامه سیستم علائم در تئاتر کودک و نوجوان تبیین می شود و نیز مزایا و معایب حضور کودکان در نمایش به شکل گروهی و ابعاد اجتماعی، آموزشی و هنری نمایش در مدرسه مورد بررسی قرار می گیرد. بحثی که در کار تئاتر در مدرسه بسیار مورد غفلت واقع می شود.
نویسنده در تبیین ویژگی های تئاتر مدرسه‌ای چنین مواردی را مطرح می سازد: زمینه‌ای فراهم می‌کند تا بچه‌ها بتوانند رابطه بین شکل و محتوا را بیاموزند؛ کودک در تولید آن نقش دارد، کودکان و نوجوانان با آداب و رسوم تئاتر و ضرورت آن آشنا می‌شوند؛ آنان درک می‌کنند که مخاطب «خوب» چه ویژگی‌هایی دارد و تئاتر «خوب» چگونه به وجود می‌آید؛ درضمن ارزش تشویق و انواع دیگر ستایش و تقدیر را یاد می‌گیرند. نمایش مدرسه‌ای وقتی که فارغ از «حواشی» و امور غیر ضروری باشد و فراتر از «نشان‌دادن» صرف، عمل کند و به اصل و ذات تجربه زیبا شناسی برسد، می‌تواند در بچه‌ها و زندگی آنان شادی بیافریند و آن‌ها را قادر به مشارکت در تولید و توسعه‌ی فرهنگ در مدرسه ها کند.