ایران گرگین ، سردبیر و عضو شورای نویسندگان مجله‌های پیک در سال ۱۳۱۱ از پدری بوشهری و مادری اصفهانی در اصفهان به دنیا آمد.
در سال ۱۳۳۴ در وزارت فرهنگ به کار پرداخت و آموزگار کلا‌س اول دبستان شد. ایران گرگین در سال ۱۳۳۵ در آزمون رشته‌های فلسفه و علوم تربیتی، ادبیات انگلیسی و ادبیات فارسی پذیرفته شد و به سبب علاقه‌ای که به مقوله هستی‌شناسی داشت، رشته فلسفه را برای تحصیل در دانشگاه برگزید.
پس از پایان تحصیل در دانشگاه، دبیر شد و در دبیرستان‌های تهران، ادبیات فارسی و فلسفه تدریس می‌کرد. ایران گرگین در سال ۱۳۴۰ با حسن مرندی که به دلیل فعالیت‌های سیاسی ۵ سال را در زندان گذرانده بود، ازدواج کرد. او در سال ۱۳۵۲ با نوشتن مقاله‌ای با عنوان «گذشتن سیاوش از آتش» در پیک جوانان همکاری خود را با مجله‌های پیک آغاز کرد. مسئولا‌ن مجله نوشته‌های او را پسندیدند و سال بعد به مرکز انتشارات آموزشی منتقل شد. نخست در پیک جوانان کار می‌کرد و برای این مجله در زمینه ایران‌شناسی و شناساندن چهره‌های برجسته علمی و ادبی ایران مقاله می‌نوشت. مدتی نیز دستیار سردبیر پیک جوانان بود. پس از آن از سال ۱۳۵۶ سردبیر پیک دانش‌آموز شد. به گفته ایران گرگین در گفت‌وگو با موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان، در گزینش سردبیران مجله‌های پیک به پیشینه فرهنگی، علا‌قه‌مندی به کار پژوهش و تألیف توجه می‌شد. مجموعه دست‌اندرکاران مجله‌های پیک (مدیر، سردبیران و نویسندگان) کوشا، آگاه، دانش‌دوست و بیشتر در کار نویسندگی چیره‌دست بودند که می‌توان گفت هدف اصلی از جذب مجموعه‌ای از نویسندگان و پژوهشگرانی با این ویژگی در مجله‌های پیک، تعالی فکری کودکان و نوجوانان و جوانان بود.
از جمله نوشته‌های ایران گرگین که نوجوانان در پیک‌ها از آن‌ها استقبال کردند، رشته مقاله‌هایی بود درباره داستان‌های شاهنامه که او می‌نوشت. گرگین عنوان‌های مقاله‌های خود را در این پیک به گونه‌ای برمی‌گزید که دانش‌آموزان را به خواندن برانگیزد. پس از پیک‌ها، همکاری ایران گرگین با فرهنگنامه کودکان و نوجوانان با نوشتن مقاله ابوریحان بیرونی در کتاب راهنمای نویسنده و ویراستار در سال ۱۳۶۰ آغاز شد و تا امروز ادامه یافته است.
