۱۱ / ۳ / ۸۸
۱۶ سال بیشتر ندارد. پیکر نحیف و سر و وضع بهم ریخته اش نشان از آشفتگی روزگارش دارد.اسلحه، توگویی زائده ای است بر شانه باریک و استخوانی اش.
«دارچیکا کوکن» یکی از صدها دختر و پسر نوجوانی است که در جنگ های داخلی و خانمان برانداز اخیر در سریلانکا با تهدید نیروهای شورشی «ببرهای تامیل» اسلحه به دست شده اند. او و بسیاری از نوجوانان هم سالش ناچارند در خط مقدم نبرد به سود شورشیان بجنگند.
حال که اندک اندک شعله های جنگ داخلی طولانی در این کشوربه سود دولت مرکزی در حال فروکش کردن است پرده از جنایت های جنگی ببرهای تامیل برداشته می شود. این نیروها پس از سال ها جنگ با دولت مرکزی سریلانکا و از دست دادن نیروهایی بسیار، کودکان و نوجوانانی را که در مناطق در کنترل آن ها زندگی می کردند با زور و تهدید از خانواده هایشان جدا کرده و پس از گذراندن یک دوره چند روزه آموزش نظامی به خط مقدم جنگ می فرستادند و تهدید می کردند که اگر پیش نروند به آن ها شلیک خواهند کرد. بسیاری از این کودکان حتا به دشواری می توانستند وزن زیاد سلاح هایی را که به آن ها داده می شد تحمل کنند و خیلی زود در میدان نبرد زخم بر می داشتند . برخی تلاش می کردند تا فرار کنند که در صورت دستگیری پس از تنبیه دوباره به میدان جنگ بازگردانده می شدند. از همین رو بسیاری از خانواده ها فرزندان شان را به هر شکل پنهان می کردند تا بدست نیروهای شورشی اسیر نشوند.
هم اکنون نیروهای دولتی ۹۵ کودک و نوجوان که برخی از آن ها تنها ۱۱ سال دارند و به همکاری با شورشیان متهم هستند را در یک اردوگاه نظامی در اسارت دارند. آن ها به گذراندن یک سال در این اردوگاه محکوم شده اند دولت سریلانکا ادعا می کند این نوجوانان باید برنامه ای به نام بازپروری را از سر بگذرانند. قرار است ۲۰۰ نوجوان دیگر نیز که در سراسر کشور شناسایی و جمع آوری شده اند با این برنامه ی دولت به دیگر همسالان شان در این اردوگاه بپیوندند.
خبرنگارانی که از این اردوگاه دیدن کرده اند از وضعیت نابسامان آن پرده برداشته اند. آن ها می گویند: آن چه در میان تمام این اسیران کوچک مشترک است درد و رنج روانی و جسمی مهیبی است که برچهره تک تک آن ها نمایان است. .بسیاری از آن ها در میدان جنگ زخم های جانکاهی برداشته اند. در گوشه ای پسری از درد به خود می پیچد یادگار زمان جنگ ترکشی در جمجمه اش است که حال بنای ناسازگاری نهاده است. «تامبیراسا» دختر بیست ساله ای که یک سال را همراه با شورشیان جنگیده و پس از اسارت، در اردوگاه برادر ۱۷ ساله اش را که او هم برای شورشیان می جنگیده، یافته است. این خواهر و برادر و همه نوجوانانی که در این اردوگاه هستند تنها یک آرزو دارند. آن ها می خواهند زودتر به خانه برگردند. هر چند شاید پیامدهای این سال های زندگی تا پایان عمر دست بگریبانشان باشد.
سازمان ملل متحد، هر دو سوی نبرد را متهم به جنایت جنگی کرده است. شورشیان ببرهای تامیل، به خاطر به جنگ فرستادن کودکان و نیروهای ارتش دولتی، به خاطر آتش گشودن به کودکان و غیر نظامیان.