«ای کاش می‌توانستم در آسمان پرواز کنم و از این تاریکی به روشنایی بروم»
این ها سخنان پرادیپ ۱۰ ساله است که سال گذشته پس از آن که یک معلم او را به شدت کتک زد، مدرسه را ترک کرد. چشمان نمناک وی خود حکایت دیگری دارد.
پدرش که یک کارگر است، علاقه‌ای به تحصیل وی نداشته است، اما حمایت‌های مادر پرادیپ سبب شد که او به مدرسه برود. در خرداد ماه ۱۳۸۷، پرادیپ به سبب آن که تکالیف مدرسه‌اش را به طور کامل انجام نداده بود، به سختی تنبیه شد و معلمش او را از سر کلاس در یک مدرسه محلی دولتی بیرون کرد.
پرادیپ با چشم‌های گریان به خانه آمد. این، آخرین روز حضور وی در مدرسه بود. مادرش معلم را گناهکار ندانست و در عوض از پرادیپ خواست تا در خانه بماند و در کارهای خانه به او کمک کند. پرادیپ می‌خواهد به مدرسه بازگردد، اما امیدی به بازگشت ندارد.
این، یکی از مواردی است که سوشیلا رانی، دانش‌آموز کلاس ششم در یک روستای کوچک در بیهار گزارش کرده است. او همراه با ۱۹ دانش‌آموز دیگر، سال گذشته گزارشی آماده کردند که در آن به بررسی رنج‌های کودکانی پرداخته شده که در مدارس محلی دولتی تنبیه می‌شوند.
گزارش این دانش‌آموزان شامل حوادث بسیاری از این دست بود که سبب اخراج کودکان از مدارس و یا از بین رفتن علاقه آن ها به مدرسه و تحصیل شده است.
این تحقیق به تازگی در شماری از مدرسه های نواحی مختلف بیهار در هند انجام شده ست. سانجیو کومار میشرا، مدیر برنامه (آموزش و حقوق کودکان) می گوید: «این دانش‌آموزان آموزش دیده‌اند تا مصاحبه‌هایی را ترتیب دهند و نتایج را در دو کارگاه آموزشی که برای آن ها طراحی شده است و سال گذشته برگزار شد، ارائه دهند». وی افزود: «با بیش از ۱۰۰ کودک و ۱۵ معلم از این مدرسه مصاحبه شد. شرکت‌کنندگان در کارگاه، خود به طراحی سوال پرداختند و سپس بر اساس پاسخ‌های معلمان و دانش‌آموزان، نتایج خود را بدست آوردند.»
سوشیلا در گزارش خود می‌افزاید: «در این مدرسه ها تنبیه های بدنی، کودکان را با ضربه‌های فیزیکی و روحی فراوانی روبه رو می کند که تاثیر مستقیم بر تحصیل آن ها دارد. بسیاری از این کودکان برای همیشه از ادامه تحصیل صرفنظر می‌کنند.» سوشیلا که یکی از اعضای این گروه است، به یکی از مدرسه ها در افری در ناحیه سیتاماری در بیهار رفته و با شاگردان و معلمان بسیاری مصاحبه کرده است.
سوشیلا در موردی دیگر از «روشن»، دانش‌آموز مدرسه محلی دولتی یاد می کند که قربانی توهین معلم خود شده است: «او پس از آن که معلمش در یک واقعه در زنگ ناهار هنگامی که روشن قصد داشته است ناهار خود را بخورد، به او توهین می کند، مدرسه را ترک کرده است».
شانکار، شاگرد کلاس دهم، یکی از اعضای گروه بررسی، به مصاحبه با شوتان، سونی، کاملش، پوجا، گنجا و اشا پرداخته است که همگی دانش‌آموزان مدرسه های محلی دولتی هستند. آن ها می گویند اگر نتوانند برای یک یا دو روز به مدرسه بیایند، معلم با ترکه تنبیه شان می کند. حتی ترکه را بر سر شان می کوبد. اما هیچ کس اعتراضی نمی کند. معلم حتی از آن ها نمی پرسد که چرا به مدرسه نیامده اند»