در هشتمین روز از مجموعه نشست‌های سرای اهل قلم کودک و نوجوان بیست و هشتمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، نشست دلایل خواندن و نوشتن فلسفه برای کودکان با حضور دکتر حسین شیخ رضایی و دکتر لیلا حبیبی برگزار شد.
در این نشست دکتر شیخ رضایی با اشاره به اینکه تعریف فلسفه برای کودکان کاملا متفاوت از تعریف شکل‌گرفته در مفاهیم فلسفی برای بزرگسالان نزد فیلسوفان است، گفت: هدف از طرح مباحث فلسفی برای کودکان، به چالش کشیدن کودک به جهت کند وکاو مستقل و قائم به ذات خود در مسائل و موضوعات است. بهترین شیوه برای ترغیب کودک برای علاقه مندی به فلسفه، داستان گویی است.
دکتر لیلا حبیبی نیز با اشاره به اینکه داستان‌های فلسفی سبب ایجاد هیجان در کودکان و علاقه‌مندی او به تحقیق و پرسش می شود، افزود: هدف از طرح موضوع های فلسفی برای کودکان، آموزش نیست بلکه ایجاد انگیزه و پرسشگری در کودک است.
حبیبی همچنین افزود: برای نیل به این مقصود، لازم است کودکان با داستان و کتابخوانی آشنایی کامل داشته باشند چرا که داستان ابزاری برای زبان و زبان ابزاری برای تفکر است. برای آنکه مباحث فلسفی را وارد حوزه ادبیات کنیم، قرابت با ادبیات کهن الزامی است. به دلیل آنکه ساختار داستان‌های کهن به گونه ای است که با راز و رمز همراه و بالطبع فلسفه را با خود و در خود دارد. برای رمزگشایی از داستان‌ها و عناصر داستانی کودک خواسته یا ناخواسته به تفکر می‌پردازد که در بحث بازآفرینی متون کهن برای کودکان، ساده سازی سهل انگارانه نباید صورت گیرد.
شیخ رضایی نیز داستان را برای مطرح کردن و ورود به فلسفه برای کودکان، مناسب‌ترین بستر دانست و اشاره کرد: تصویرگری و استفاده از تصاویر و فیلم برای روایت داستان می تواند مفید فایده باشد.
حبیبی در پایان گفت: در داستان‌های کهن، نتیجه گیری به طور مشخص دیده می‌شود؛ به طور مثال حکایت ها و روایت هایی از مولانا، سعدی و ... اما در داستان‌های فکری این رویکرد مشاهد نمی‌شود یا به اصطلاح پایان داستان باز است چنانچه خود کودک می تواند با تفکر پایان داستان را حدس زده یا با برداشت خود همراه سازد.