۴۲سال پیش از این در عصر چهارمین روز آذرماه ۱۳۴۵ آموزگار ناشنوایان ایران چشم از جهان فروبست.
جبارباغچه بان آموزگار آزاده و عاشق پس از ۴۰سال چالش و مبارزه در یافتن راه های نو برای آموزش کودکان این سرزمین، و پس از تحمل سال ها رنج و دشواری، سرانجام در حالیکه از همه درختانی که آن ها نیز به خواب زمستانی می رفتند خداحافظی می کرد، دیده از جهان برگشود. آن روز جسم او در خاک آرام گرفت، اما اندیشه های پربارش تا به امروز راه گشای انسان هایی است که می خواهند نهاد کودکی را در این سرزمین پربارتر و شکوفاتر سازند.
امسال اول آذرماه ،به همت انجمن خانواده ناشنوایان ایران، بیش از ۳۰۰ نفر از ناشنوایان شهرهای تهران اسلامشهر،،قم ،کرج، بیجار، سنندج ،مریوان به پاس تلاش های او بر سر مزارش درآرامگاه خصوصی خانواده اشتری درکوچه باغ کنار چشمه علی شهرری حضور یافتند . دراین مراسم داستان زندگی باغچه بان از زبان لیلا اعتماد عضو هیئت مدیره انجمن ناشنوایان به زبان اشاره نقل شد. او از تلاش های باغچه بان در راه آموزش ناشنوایان سخن گفت وجمع بزرگی از جوانان علاقه مند را به وجد آورد. آن ها با عشقی عمیق به آموزگار خود در غوغایی درونی، یاد جبارباغچه بان را گرامی داشتند. نمایندگانی از سوی موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودک با هدف قدردانی از این رادمرد بزرگ در این مراسم جامعه ناشنوایان را همراهی کردند.
جبار باغچه بان در ارديبهشت ماه ۱۲۶۴در ایروان زاده شد. او درسال ۱۲۹۸ در گریز از جنگ های داخلی در قفقاز از راه جلفا وارد ایران شد و در یکی از مدارس مرند کار آموزش خود به کودکان را که پیش از این در تفلیس و ایروان آغازکرده بود، ادامه داد. سپس از آن جا به تبریز و شیراز رفت و با کوله باری از تجربه های تلخ و شیرین سرانجام در تهران سکنی گزید. جبارباغچه بان از نخستین پدیدآورندگان ادبیات نمایشی کودکان به شمار می آید و در شیوه های آموزش الفبا در ایران نیز تحولی ایجاد کرده است،باغچه بان از نخستین پایه گذاران آموزش ناشنوایان در ایران است و به همت او اولین سازمان غیردولتی برای حمایت از کودکان با نیاز های ویژه با نام جمعیت حمایت از کودکان کرولال وکور در سال ۱۳۲۲ بنیاد نهاده شد .