در بازی عمو زنجیر باف کودکان، دست به دست هم می دهند و با آواز بلند این ترانه را می خوانند و در هر دور صدای جانوری را در می آورند. ترانه- بازی عمو زنجیر باف، بسیار شبیه به نمایش های آیینی است که دورنمایه آن درباره ی دگرگونی های زمان و فصل هاست. در روزگار اساطیری ایران، فرا رسیدن بهار یا پاییز، همیشه با برگزاری آیین هایی همراه بوده است. جشن نوروز که جشن بهار و زندگی است، در ایران امروز نیز با اشتیاق بسیار برگزار می شود. شخصیت عمو نوروز همان ایزد بهاران است که زنجیر زمستان و بهاران را از دست ها باز می کند و پشت کوه سیاه می اندازد، آنجا که جایگاه دیوان است. بابا نمادی از بهار است که با خود فراوانی و زندگی می آورد. آوای جانوران نیز نشانه ای از بیداری طبیعت و موجوادت آن است که یک به یک به پیشباز بهار می روند.
- عمو زنجیر باف؟
:بعله
- زنجیر منو بافتی؟
: بعله
- پشت کوه سیاه انداختی؟
: بعله
- بابا آمده
: چی چی آورده؟
- نخود و کشمش
: با صدای چی ؟
- با صدای سگ
: واق واق واق واق
نوروز با ترانه – بازی عمو زنجیر باف
