شعر قصه برگ‌ها از عباس یمینی شریف

 

کوه را ابر تیره پوشیده

زیر خود پهن کرده فرش سپید

آسمان پنبه پوش گردیده

خفته در پنبه پاره‌ها خورشید

شب رخ باغ شسته با باران

باد بر سبزه‌ها زده شانه

گشته از بوی نم هوا خوشبو

بسته شبنم به برگ‌ها دانه

غنچه چون طفل شیر نوشیده

می زند بهر گل شدن لبخند

سبزه بر رشته کرده مروارید

قطره‌ها کرده بر سراپا بند

خیس و لرزان به شاخ یک گنجشک

می زند نوک به پا و بال و پرش

قصه می گیود از مه آبان

می‌کند شکوه از هوای ترش

قصه می‌گوید برگ‌های خزان

مات و حیران به زیر چرخ کبود

بر زمین‌ها، بر آب‌ها، به هوا

قصه هست و نیست، بود و نبود

Submitted by editor on

 

کوه را ابر تیره پوشیده

زیر خود پهن کرده فرش سپید

آسمان پنبه پوش گردیده

خفته در پنبه پاره‌ها خورشید

شب رخ باغ شسته با باران

باد بر سبزه‌ها زده شانه

گشته از بوی نم هوا خوشبو

بسته شبنم به برگ‌ها دانه

غنچه چون طفل شیر نوشیده

می زند بهر گل شدن لبخند

سبزه بر رشته کرده مروارید

قطره‌ها کرده بر سراپا بند

خیس و لرزان به شاخ یک گنجشک

می زند نوک به پا و بال و پرش

قصه می گیود از مه آبان

می‌کند شکوه از هوای ترش

قصه می‌گوید برگ‌های خزان

مات و حیران به زیر چرخ کبود

بر زمین‌ها، بر آب‌ها، به هوا

قصه هست و نیست، بود و نبود

افزودن دیدگاه جدید

The comment language code.

Plain text

  • No HTML tags allowed.
  • نشانی‌های وب و پست الکتونیکی به صورت خودکار به پیوند‌ها تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
لینک کوتاه
نوع محتوا
مکان