عادله خلیفی
و هر انسان/ برای هر انسان/ برادری است
«انگل[۱]» داستان خانواده‌ی کم‌درآمدی (خانواده آقای کیم) است که در زیرزمین آپارتمانی زندگی می‌کنند، زیرزمینی که از پنجره باریک آن شاهد رخدادهای زشت خیابانی هستند که ما(ببینده) را به خنده می‌اندازد. مفهوم زندگی در سیاه‌چاله‌ای به نام خانه در پایین شهر، زمانی...
گفت چونی گفت مُردم گفت شکر/ شد ازین رنجور پر آزار و نکر
اولین نمایشی که در آن بازی کردم، حکایت «به عیادت رفتن کر بر همسایه رنجور»، از مثنوی بود. ۹ ساله بودم و ناشنوای حکایت را که مولانا نگفته بود زن بوده، پیرزنی کردند تا من که دختر و به سن تکلیف رسیده بودم، روسری و چادر بر سر بگذارم و نقش‌اش را باز...
«دورافتاده[۱]» داستان مردی است که هواپیمای‌اش با برخورد صاعقه به اقیانوس سقوط می‌کند. چاک، مسافر هواپیما، خودش را با قایقی بادی به جزیره‌ای می‌رساند اما متوجه می‌شود که کسی در جزیره زندگی نمی‌کند. او تلاش می‌کند نشانه‌هایی در جزیره درست کند تا هواپیماهای دیگر او را ببینند اما نه این نشانه‌ها دیده...
نوشته: چائو ون‌شوان
تصویرگر: راجر ملو
ناشر: طوطی
مترجم: سحر ترهنده
«توی دنیا هیچ شغلی مطمئن‌تر از قاچاق انسان نیست. تا وقتی که آدم‌ها مثل حالا غمگین باشند، مدام به فکر فرار از خاک خودشون می‌افتند. این که آدم‌ها خیال می‌کنند توی یک جای دیگه خوشبخت می‌شن، مشکلیه که از باباآدم برامون مونده.»...
جیغ در گلو گیر کرده است
«یک روز عصر قدم‌زنان در راهی می‌رفتم؛ در یک سوی مسیرم شهر قرار داشت و در زیر پایم آبدره. خسته بودم و بیمار. ایستادم و به آن سوی آبدره نگاه کردم؛ خورشید غروب می‌کرد. ابرها به رنگ سرخ، هم‌چون خون، درآمده بودند. احساس کردم جیغی از دل این طبیعت گذشت؛ به نظرم آمد از این جیغ...
اندیشه‌مند کسی است که دوباره به چیزها می‌اندیشد. معتقد است که آن‌چه پیش‌تر به آن اندیشیده‌اند، هرگز به‌طور کامل به آن اندیشیده نشده است.[۱]» پل والری
هیچ جامعه‌ای بدون داشتن سیب سوم نمی‌تواند وجود داشته باشد
دو کلاه‌بردار در هند، چراغی جادویی را به پزشکی می‌فروشند. زمانی که پزشک می‌خواهد به چراغ...
تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید
خردسال بودم که روزهای جنگ را تجربه کردم. صدای آژیر که می‌آمد، همه پناه می‌گرفتیم در زیر پله‌های راهرو. تن‌های کوچک‌مان را به‌هم می‌چسباندیم و منتظر می‌ماندیم تا زمانی که مادر بگوید می‌توانیم از پناه‌گاه خانگی‌مان که هیچ پوششی جز پله‌های بالای سرمان و هیچ دری...
زندگی برای کودکان بی‌وزن و بی‌زمان است
با ساعت دیواری قدیمی و بزرگ خانه‌ی مادربزرگ‌ام، خواندن ساعت را یاد گرفتم. صبح با رسیدن ما به خانه‌ی مادربزرگ آغاز می‌شد و شب وقتی می‌آمد، که ما به خانه‌ی خودمان برمی‌گشتیم. زمان برای من حرکت عقربه‌ها نبود. روز برآمدن خورشید و شب، آمدن ماه به آسمان بود. ظهر...
«کافکا می‌نویسد: هیچ بعید نیست که شکوه زندگی تا ابد و در اوج کمال در کمین تک تک ما نشسته باشد اما از نگاه پنهان، نهفته در اعماق، ناپیدا، بس دور. اما نه دشمن‌خوی، نه بی‌میل، نه ناشنوا. اگر آن را با کلمه‌ی درست با نام درستش صدا کنید با پای خود خواهد آمد.»
ملال جایی آغاز می‌شود که جادو تمام شده باشد...
مرگ مسئول قشنگی پر شاپرک است.
پنج سالم بود که پشت در، بی آنکه بخواهم، صدای مادرم را شنیدم که از روزهای مرگ دایی‌ام می‌گفت. تا آن روز فکر می‌کردم دایی به سفر رفته است و من روزها و ماه‌ها منتظر بازگشت او بودم. آن روز پشت آن در، تمام انتظار من برای دیدن دایی‌ام که فقط در عکس‌ها او را دیده بودم، به یک...
زندگی خود، دل‌انگیزترین قصه پریان است.
هانس کریستین اندرسن با آن قد بلند و صورت کشیده و استخوانی و چشمان بی فروغ‌اش، ظاهر انسان‌های امیدوار را ندارد. در چهره او، سردیِ اندوه بیش از هر حس دیگری خودش را نشان می‌دهد، حسی که از خواندن داستان‌هایش هم سراغ‌مان می‌آید. داستان‌های او هم دوسوی تیرگی و روشنی...
«هیچ چیز به اندازه‌ای که خورشید طلوع می‌کند قابل پیش‌بینی نیست. وقتی این کتاب را می‌نوشتم، می‌دانستم تنها چیزی که بی‌شک دستِ آخر اتفاق می‌افتد این است که خورشید از پنجره اتاق کوکو داخل می‌شود و روزش را روشن می‌کند.» باب گراهام از کتاب «خورشید چطور به خانه کوکو رسید»
همه ما روزمان را با تابیدن...
!خیال خورده شدن ندارم
«من در کدام افسانه زندگی می‌کنم» کارل یونگ
تصویرهای جان کلاسن همیشه مرا به وجد می‌آورد. در تصویرهایش معماهایی را جست‌وجو می‌کنم که در حرکت چشم‌ها و حالت‌های بدن پنهان‌شان کرده است. کلاسن، دنیا را ساده‌ی عجیب می‌بیند. ترکیب چهره‌ها و بدن‌هایی که کلاسن می‌کشد، ما را فریب می‌دهد...
جای فیل روی خاک است؟
«نشانه واقعی هوش، دانش نیست، تخیل است» (انیشتین)
ایده داستانی، همان دانه‌ای است که باید در زمین کاشته شود تا گیاهی سبز شود. بدون یک ایده خوب، آفرینش یک داستان خوب سخت می‌شود. ایده‌ها همه چیز می‌توانند باشند، یک شخصیت، یک رخداد، یک فضا، مکان و یا یک موضوع. برخی از ایده‌ها آن...
گفت‌وگوی عادله خلیفی با محمدهادی محمدی
«آواره بی‌خورشید» بازنشر ۱۳۹۹
خواندن یک داستان می‌تواند تجربه زیستن در سرزمینی دیگر باشد. خواندن داستانی از فرهنگ و سرزمین دیگر، زیستن در کالبدی دیگر است. دیدن با چشم دیگری و تجربه کردن یک زندگی با احساسات انسان‌های دیگری است. چشیدن رنج‌ها، لمس دوباره رخدادهای...
به من می‌گن کاکاجون
نه پیرم و نه جوون
تو قارقارم الف‌با
آوای اون چه زیبا
کاکا کلاغه قصه‌گو است. خانه‌ای روی شاخه‌های درختی دارد که هر روز بر آن‌ها بوسه می‌زند. کار او قارقارک است. قارقارک با قارقار فرق دارد در شهر کلاغ‌ها، هر کلاغی که به بچه کلاغ‌ها چیزی یاد دهد به او قارقارک می‌گویند مانند...
بخش نخستبخش دومبخش سوم
جهان داستانی جمشید خانیان (۴)
بخش پایانی: وهم، ترس، خنده و عشق
«ما فقط این‌جا معمار سرزمین موقت ارواح و کلمه‌های شر هستیم.»
غوص عمیق
سبک در آثار خانیان
گروتسک
خانیان از نویسندگانی در ادبیات کودک ایران است که سبک را به خوبی می‌شناسد. او ویژگی‌های ممتاز یک سبک را در...
رمان‌های گرافیکی برای خوانندگان کتاب کودک در ایران ناآشنا نیستند. چند سالی است که از راه ترجمه این رمان‌ها به فضای ادبیات کودک ایران راه پیدا کرده‌اند و در میان مخاطبان کودک پرطرفدار شده اند. با وجود استقبال کودکان و حتی نوجوانان از این کتاب‌ها، منتقدان و والدین چندان روی خوشی به این کتاب‌ها نشان...