شعر برای نوجوانان

شعر درختان از شاهین رهنما

وقتی که هستم در تماشای درختان دانم که من هرگز نخواهم دید شعری دلکش‌تر از این شعر زیبای درختان ببینم درختان را که فرزندان خاک‌اند بر سینه‌ی مادر دهان‌شان فشرده آن‌ها همه پروردۀ پستان خاکاند ببینم درختان را که سبز و سرفرازند چشمان‌شان بالا، به درگاه خدا باز با دست‌های سبز در حال نمازند ببینم...

شعر اندام‌های نارس از اسدالله شعبانی

در آوار بی‌هودگی انبوهی مرگ را بر اندام‌های نارس می‌گیریم و انتظاری بلند خورشید را فرو می‌ریزد. در تالاب غوک‌ها صدا در صدا می‌اندازند و سکوت، تنهایی ماست به خلوت يک ستاره

شعر شهر از افشین علاء

آی شهر آی شهر ما شدیم با تو قهر در تو جز دود نیست در دلت رود نیست نه گلی نه درخت زندگی در تو سخت خسته‌ایم از تو ما می‌رویم روستا

شعر از دير سال عشق از اسدالله شعبانی

آه نگاهی که‌مان بر آب سپردند آیینه را بر درنگ خواب سپردند از تن من هر چه بار تازگی افتاد همچو درختی که بر سراب سپردند با تو من از دير سال عشق بگویم این همه ما را در اضطراب سپردند باد و‌شان، از تمام باغ گذشتند کاه کشان، راه انتساب سپردند از همه سویی ز چشمگان من آويخت شعله‌ی اشکی که بی‌جواب سپردند...

شعر بلدم شعر بگویم از افشین علاء

بلدم شعر بگویم بلدم قصه بخوانم بلدم خستگی‌ات را به سلامی بتکانم بلدم پاک و مرتب بزنم شانه به مویم بلدم آینه باشم بلدم راست بگویم بلدم لانه بسازم ببرم پیش کبوتر بلدم بیست بگیرم بدهم هدیه به مادر بلدم روی لب تو گل لبخند بکارم بلدم مردم دنیا همه را دوست بدارم

شعر صبح و کودک از افشین علاء

صبح است و کودک در خواب سنگین یک خواب زیبا یک خواب شیرین مادر به شادی آمد به سویش زد بوسه آرام حالا به رویش چشمان کودک آرام وا شد خندید و آن‌وقت از خواب پاشد

شعر بنفشه و بهار از افشین علاء

وقتی که مشکل برف با آب چشمه حل شد زنبور پر در آورد کندو پر از عسل شد هرجا که قهوه‌ای بود شد سبز پسته‌ای رنگ هم روی دامن خاک هم روی صورت سنگ با این که سبز خوب است با این که سبزه زیباست اما دل زمین باز یک رنگ تازه می‌خواست این را بهار فهمید با خود بنفشه آورد سرتاسر چمن را رنگ بنفشه پر...

شعر مرد تنها ستاره‌ای مرده‌ست از محمود کیانوش

مرد تنها ترانه‌ای غمناک در خیال لبان خاموش است، پیش از آن کهش به یاد آرد کس در میان کسان فراموش است. مرد تنها شکوفه‌ای تاریک مانده بر شاخ‌سار پاییز است، نا چشیده بهار را، جامش از زمستان سرد لبریز است. مرد تنها ستاره‌ای مرده‌ست در سپهر وجود سرگردان: نه مداری، نه گردشی روشن، بین بود و نبود...

شعر هیچ‌کس تنها نیست از محمود کیانوش

آسمان تاریک است، هیچ‌جا پیدا نیست. روشنایی مرده‌ست، خبر از فردا نیست. از کسانم امشب یک نفر اینجا نیست. در دل تاریکم روزنی هم وا نیست. با خودم می‌گویم: «غمی از این‌ها نیست: یک نفر از مردم در کنارم تا نیست، در سرم چون امشب باغی از آوا نیست. غیر از این تنهایی هست غم؟ نه!ها؟ نیست!» پچپچی می‌...

شعر آسمان، ای روشن و تاریک از محمود کیانوش

آسمان، ایروشن و تاریک، روز و شب بسیار زیبایی؛ شب به رنگ آبنوس، اما روزها همرنگ دریایی. گاه گم همچون خیالی، گاه چون حقیقت خوب پیدایی. گاه آن بالا، بسی دوری، گاه پنداری که این‌جایی. شب هزاران چشم بیداری، با همه گرم تماشایی. روز در غربال خورشیدت خرده‌ی الماس پالایی. یک جهان تو زمین ماست، تو پر...

شعر برجی تمام برف از محمود کیانوش

هرگز ندیده‌ام زیباتر از تو کوه، این‌قدر سرافراز، این‌قدر با شکوه. گاهی نهان شوی در آشیان ابر؛ گاهی برآوری سر از میان ابر. قصری تمام سنگ، برجی تمام برف، شهری تمام خواب، خوابی تمام ژرف. با نور ماه در آیینه‌ای کبود؛ یا گوهری سپید بر سینه‌ای کبود. با آنکه در دلت آتش نهفته‌ای، از برف چهره را...

شعر باران و سلام سبز از محمود کیانوش

بیا، ای‌خوش خبر باران اسفند، سلام سبز فروردین بیاور؛ برای شاخ‌ساران برهنه فراوان جامه‌‌ی رنگین بیاور. بگستر بر زمین فرش زمرد، بریز الماس‌تر در جویباران، که می‌آید به سوی حجله‌ی باغ عروس دلفروز نوبهاران. ببار، ‌ای مهربان باران اسفند، که از مهر تو خاک ما بهشت است؛ غروب گریه‌ات در سینه‌ی دشت...

شعر من زندگی را دوست می‌دارم از محمود کیانوش

تا نور بینایی جان را فروزد در چراغ چشم، تا آفتاب از آسمان مهر گل برمی‌افشاند به باغ چشم، من دیدن هر چیز را در هر جای این جهان بیکرانه دوست می‌دارم. این زندگی این است، باید بکوشم در تماشایش، با هر چه دارد، هر چه می‌بخشد، خوب و بدش را، زشت و زیبایش، با قطره‌های شادی و دریای غم‌هایش، همیشه،...

شعر بتاب بر دنیا از آتوسا صالحی

ستاره می‌خندد: «بتاب بر دنیا که نور امیدی جهان،اگر تاریک ولی تو خورشیدی.» پرنده می‌پرسد: «به آسمان،با من چرا نمی‌آیی؟ پرنده‌ها رفتند تو باز این‌جایی؟» درخت می‌گوید: «بیا،کنارم باش بهارشو،برگرد که با تو دستانم شکوفه خواهد کرد.» و رود می‌خواند: «همیشه در راهم تو،با نگاهی نو بیا بیا با من مرا...

شعر پرده‌ی زرد از محمود کیانوش

باد پاییز از میانه‌ی دشت می‌دود گاه تند و گاه آرام به در باغ می‌رسد خسته، می‌کند با زبان سرد سلام. باغ افتاده است خواب‌آلود، داغ از آفتاب تابستان. نفسش از غبار و گرما تنگ تشنه‌ی یک نسیم و یک باران. به خیالش که در پی مرداد ماه اردیبهشت آمده است؛ دختر پاک و شادمان نسیم ناگهان از بهشت آمده است....

شعر قاصدک از محمود کیانوش

قاصدک، راست بگو، از کجا آمده‌ای؟ با چه پیغام خوشی نزد ما آمده‌ای؟ ای که بر اسب نسیم می‌شوی نرم سوار، می‌کنی با دل شاد همه‌جا گشت و گذار، همه در خانه‌ی خود می‌پذیریم تو را؛ می‌دویم از پی تو تا بگیریم تو را. ولی از بس سبکی می‌روی با نفسی؛ خوش نداری که خورد بر تنت دست کسی. هست تا اسب نسیم...

شعر آرزو از آتوسا صالحی

آرزو می‌کنم در بهاران دست جنگل پر از سایه باشد روز و شب، خار و گل،دست در دست مار با پونه همسایه باشد در هوا مهربانی بپیچد مثل بوی علف، بوی هیزم ناگهان جشن باران بگیرد خوشه‌های طلا رنگ گندم آرزو می‌کنم ناله غم درهیاهوی شادی بمیرد بوته‌های گل سرخ وحشی جای دیوارها را بگیرد آرزو میکنم دست‌هایت...

شعر چشم‌هایم را که می‌بندم از محمود کیانوش

چشم‌هایم را که می‌بندم شب می‌آید در جهان سر؛ آفتاب و آن صفای روز می‌رود از آسمان سر. چشم‌هایم را که می‌بندم آنچه پیدا هست تنهایی است؛ در سیاهی‌های تنهایی آنچه پیدا نیست زیبایی است. چشم‌هایم را که می‌بندم زندگی دیگر نمی‌خندد؛ باغ نور و رنگ و زیبایی در به چشم بسته می‌بندد. چشم‌های بسته...

شعر درخت شب از محمود کیانوش

شب درختی سیاه و بزرگ است، پخش در آسمان شاخسارش. چون هوا خوب تاریک گردد، گردد آغاز فصل بهارش. شاخه در شاخه و برگ در برگ، سایه بر سایه چون کوه بر کوه، برگ بر برگ: بسیار، بسیار، شاخه بر شاخه: انبوه، انبوه. از غروب این درخت سیاهی رفته رفته برآرد شکوفه، از هزاران هزاران ستاره تا سحرگاه دارد شکوفه...

شعر وقتی کبوتر نیست از آتوسا صالحی

گاهی که گنجشکان نمی‌خوانند وقتی پرستوهای زیبا در سفر هستند وقتی کبوتر نیست وقتی همه از حال آن‌ها بی‌خبر هستند انگار آن‌جا پشت شیشه آسمان خالی است خورشید بیرنگ است شکلی خیالی است حس می‌کنم جایی برایم نیست جایی برای «دوستم دارند.» جایی برای خنده‌هایم نیست دیگر پرستویی نمی‌آید گنجشکها از شاخه...