نویسندگان کتاب کودک هشدار دادند که روش محدود آموزش نگارش کودکان در مدرسه تأثیر منفی روی داستاننویسان، زندگینامه نویسان، و شاعران نسل آینده خواهد گذاشت. انجمن نویسندگان انگلستان معتقد است امتحان «اسایتی» به نسل بعدی نویسندگان کشور ضربه میزند.
به گزارش گاردین «اتحادیه نویسندگان» طی نامهای که توسط نویسندگان این مجموعه امضا شد سیاست دولت در تدریس آموزش نگارش و دستور زبان در این کشور را زیر سؤال بردند. آنها معتقدند دولت در این زمینه بسیار دخالت کرده است و نتیجه تدریس انشاء در این کشور نتایج خوبی نخواهد داشت.
این هفته دانشآموزان کلاس ششم در امتحان «اسایتی» که شامل «املاء، علائم نگارشی، و دستور زبان» است شرکت میکنند. نویسندگان این انجمن معتقدند واژههای جدید در باب ساختارهای زبانی مانند «قیود برجسته» یا «علامت تعجب فقط برای جملاتی که با «چگونه» و «چطور» آغاز میشود به کار گرفته شود!» سبب میشود دانشآموزان آن هم در زمانی که در سنی هستند که آزاد بودن ساختارهای زبانی میتواند آنها را شگفتزده کند سرخورده شوند.
نویسندگان در این بیانیه از دولت درخواست کردند اجازه بدهد کودکان دانشآموز انگلستان از زبان لذت ببرند، به آن قدرت دهند و درگیر قوانینی نشوند که جز در امتحانات سراسری کاربردی نخواهد داشت.
در این بیانیه آمده است: «در میان این دانشآموزان نسل داستاننویسان، فیلمنامهنویسان، زندگینامهنویسان، شاعران و نویسندگان آثار غیر داستانی نسل بعد حضور دارند. کشور ما نیاز به دانشآموزانی دارد که ظرفیتهای زبان خود را به خوبی بشناسند و توانایی بازی با زبان را به دست آورند و بتوانند همدردی و شادی را با کلمات به خوانندگان منتقل کنند. نباید لذت، قدرت، و اعتماد آنان را در سنین کم از بین ببریم.»
«دیوید آلموند»، برنده مدال نویسندگی و معلم بازنشسته در این باره میگوید: «کودکان به صورت غریزی میدانند که زبان جریانی زیبا و رها از قوانین دارد به همین دلیل است که سخن گفتن، آواز خواندن و ارتباط با دیگران را به راحتی یاد میگیرند و مهارتهای زبانی را به تنهایی میآموزند و لذت این یادگیری را با دیگران به اشتراک میگذارند.» «آلموند» معتقد است سیاستهای دولت این روند را دچار اختلال میکند.
وی ادامه میدهد: «مجبور کردن بچهها به بررسی قواعد و توضیح کارکرد آن در سنین کم ضربه بزرگی به آنان وارد میکند. چنین روشی بسیار بدبینانه است. چرا نباید به توانایی بشر اعتماد کنیم و آنها را از همین سنین کم تشویق کنیم تا خود تواناییهای زبان را کشف کنند و از آن لذت ببرند؟ چرا به فرزندانمان میگوییم که اشتباه میکنید و شکست خواهید خورد؟ چرا وزرای دولت فکر میکنند بیشتر از معلمها که تمام زندگی خود را وقف تربیت و آموزش به کودکان این مرز و بوم کردهاند بیشتر میفهمند؟»
«آن رونی»، رئیس نویسندگان آموزشی اتحادیه نویسندگان از قانونی که در کتابهای درسی برای علامت تعجب استفاده شده است بسیار انتقاد کرد و گفت: «بسیار مسخره است زیرا دانشآموزان پس از خواندن این قانون از خود خواهند پرسید که چرا آنچه در کتاب است با آنچه در عمل میبینند متفاوت است. همین کودکان وقتی بزرگ میشوند بسیار راحت از علامت تعجب هر گونه که خودشان مایل هستند بهره خواهند گرفت در نتیجه ممکن است فکر کنند این کودکان هستند که در این کشور در سخن گفتن خود محدود هستند. فکر نمیکنم استفاده کودکان از علامت تعجب آنگونه که میخواهند، ربطی به وزرای کشور داشته باشد!»
«نیکولا مورگان»، رئیس کمیته نویسندگان کودک اتحادیه نویسندگان گفت که «تلاش زیاد دولت برای آموزش قوانین به کودکان سبب میشود ساختار، زیبایی، و علاقهشان به زبان در خطر نابودی قرار گیرد.»
در پی این اتفاقات بسیاری از والدین امتحان ارزشیابی دوره دبستان را که مانند امتحان کنکور برای ورود به مرحله بعد آموزش است تحریم کردند و بسیاری از نویسندگان در نامهای که برای مجله «گاردین» فرستادند امیدوار بودند که امسال سال پایانی برگزاری امتحان «اسایتی» به شکل کنونی آن در کشور «انگلستان» باشد.