«به نام خداوند کودکی»
ماجرای اخیر همخوانی دانش‌آموزان در برخی از مدارس، موجی از واکنش‌های مختلف را در جامعه و فضای مجازی ایجاد کرده است. از واکنش‌های همدلانه تا پاسخ‌های پرخاشگرانه برخی از مقام‌های مسئول، از جمله وزیر محترم آموزش و پرورش.
چنین واکنش‌هایی گویای اهمیت چنین موضوعی است؛ موضوعی که با عتاب و خطاب و تنبیه و اخراج دانش آموزان و معلمان و مدیران حل نمی‌شود. آن‌گاه که میراث بزرگ، زنده و کاربردی موسیقی ملی و بومی خود را در نظام آموزشی نادیده می‌گیریم، در عمل به ابتذال خدمت می‌کنیم. لازم است نظام آموزشی ما موسیقی شناسان و جامعه شناسان را برای بهره‌گیری از گنجینه غنی موسیقی ایرانی در مدرسه‌ها فرابخواند. حذف موسیقی سالم و شادی بخش از نظام آموزشی، از مصادیق فقدان لطف و در نتیجه تولید خشونت است. خشونتی که با سرچشمه‌های دیگری نیز نسبت به بچه‌ها روا داشته می‌شود.
آیا همخوانی دانش‌آموزان در ورزش صبحگاهی و شادمانی دختران در برنامه‌های هنری، جرم به شمار می‌رود یا نیاز طبیعی دوران نوجوانی است؟ به رسمیت شناختن شادی و لذت بردن از فعالیت‌های هنری، ورزشی و علمی لازمه نشاط و طراوت مدارس است.
انجمن نویسندگان کودک و نوجوان ایران فراهم آوردن زمینه دسترسی کودکان و نوجوانان به انواع هنرهای زیبا - از جمله موسیقی - را حق طبیعی و مدنی کودکان و نوجوانان این کهن دیار می‌داند، با کنار گذاشتن برخوردهای حذفی و غیرمنطقی، و با تدوین برنامه‌های فرهنگی و هنری شادی بخش، زمینه‌های پرورش دانش‌آموزانی بانشاط و امیدوار را فراهم سازیم.
اردیبهشت ۱۳۹۸
خبررسانی انجمن نویسندگان کودک و نوجوان
