پژوهشگران به تازگی دریافته اند که آموزش موسیقی به کودکان حتی پیش از آن که بتوانند راه بروند یا حرف بزنند، برای رشد آن ها بسیار مفید است.
پژوهشگران دانشگاه مک مستر در آمریکا دریافته اند، کودکان یک ساله ای که همراه با مادر یا پدر خود در کلاس های موسیقی مشارکتی شرکت می کنند، بیشتر از نوزادان دیگر لبخند می زنند، با دیگران بهتر ارتباط برقرار می کنند و مغز آن ها واکنش های پیچیده تری نسبت به موسیقی از خود نشان می دهند.
لارا ترینر، مدیر موسسه مک مستر برای موسیقی و ذهن در این باره می گوید: "پژوهش های پیشین بر روی کودکان بزرگ تر انجام گرفته بود. پژوهش ما نشان می دهد که ذهن نوپایان نیز نسبت به موسیقی حساسیت دارد." لارا ترینر همراه با همکارش دیوید گری، در سال ۲۰۰۸، برای برپا کردن کلاس های آموزش موسیقی برای مادران و نوزادان از بنیاد گرمی، جایزه گرفتند.
در این کلاس ها، مادران و نوزادان می آموختند که لالایی های ساده و ترانه های کودکانه بخوانند و آهنگ های ساده ای با سازهای ضربی بنوازند. گروه دیگری از مادران و نوزادان، در فضایی به بازی می پرداختند که یک موسیقی محبوب مخصوص نوزادان در فضا پخش می شد.
نوزادانی که در کلاس های آموزش موسیقی شرکت کرده بودند، در آزمایش های بعدی نسبت به شنیدن گام های موسیقی از خود واکنش نشان دادند. آن ها ترجیح می دادند قطعه موسیقی را بشنوند که بر اساس گام های موسیقی ساخته شده بود تا قطعه ای که به اصطلاح خارج از گام ها بود. کودکانی که در کلاس دوم شرکت کرده بودند و تنها موسیقی را شنیده بودند، چنین حساسیتی از خود نشان ندادند.
در آزمایش های دیگر نیز نوزادان گروه نخست، واکنش های پیچیده تری نسبت به موسیقی نشان دادند تا کودکانی که تنها موسیقی را شنیده بودند.
اما، نکته جال توجه تر، تاثیر آموزش موسیقی بر رفتارهای اجتماعی این کودکان بود. کودکانی که خواندن لالایی و نواختن سازهای ضربی را تجربه کرده بودند، رفتارهای ارتباطی بهتری از خود نشان دادند. بیشتر لبخند می زدند، با محیط های ناآشنا آسان تر ارتباط برقرار می کردند و نسبت به محیط حساس تر بودند.
این پژوهشگران، موسیقی را یک ابزار بسیار مناسب برای رشد کودک و محکم تر کردن ارتباط بین مادر و کودک عنوان کردند.
