«نی آ» دختر نوجوانی است که در سال ۲۰۰۸ در جنوب سودان در شرایط سخت اردوگاه جنگی همراه با پدر و مادر و برادر و خواهرش زندگی می کند. خشکی زمین و بی آبی همه را آزار می دهد و او را وادار می کند، ساعت های طولانی در صحرا راه برود تا به آب برسد.
آن هم آبی بسیار گل آلود و آلوده .خواهرکوچکترش در اثر خوردن آب آلوده مریض می شود. پدر و برادرش به شکار می روند و او و مادر و خواهرش در خانه می مانند. نی آ و خانواده اش از طایفه ی نوئرها هستند که با طایفه ی دینکا ها دشمن هستند و مرتب در جنگ با یکدیگر.
«سلوا» پسر ۱۱ ساله ای است که در سال ۱۹۸۵ در سودان با پدرش که قاضی روستاست و برادر و مادرش زندگی می کند. آنان از طایفه ی دینکاها هستند و او در مدرسه به عربی که زبان رسمی دولت شمال کشور است صحبت می کند. جنگ دو سال است که شروع شده و شورشی ها از قسمتی از جنوب، جایی که او و خانواده اش زندگی می‌کنند با دولت شمال در جنگ است. شمالی‌ها مسلمان هستند و جنوبی‌ها مذهب دیگری دارند. روزی که حمله ی جنگی انجام می‌شود او همراه با یک گروه از مردم از روستایشان حرکت می‌کنند و به جایی که جنگ در جریان نباشد راه می‌افتند. سلوای ۱۱ ساله اکنون ۲۲ ساله است. از خانواده‌اش خبری ندارد و احتمال می‌دهد در بمباران کشته شده باشند. او در اردوگاهی در کنیاست.
اکنون سال ۱۹۹۶ است. نامش جزو کسانی است که سازمان ملل و صلیب سرخ جهانی کمک می‌کند تا به امریکا بروند و در آنجا در سایه حمایت دولت به تحصیل و زندگی بپردازند.
«نی آ» شاهد تلاش پدر و دیگر هموطنانش برای کندن چاه و رسیدن به آب گوارا و سپس ساختن مدرسه است. مدرسه ای برای همه ی بچه ها. چه دخترها و چه پسرها. این کار فقط با حمایت «سلوا» ی وطن پرست و رهبری او و صحبتش با صدها نفر در مدرسه ها، دانشگاه ها، کلیساها و سازمان های مدنی امریکا تا رسیدن به هدفش برای کمک به کشور جنگ‌زده و محرومش میسر شد. او هرگز امیدش را از دست نداد تا توانست پروژه‌ی بزرگ کمک به سودان را عملی سازد.
این داستان واقعگرا مناسب گروه سنی ۱۲ سال به بالا براساس یک زندگی واقعی نوشته شده است. زندگی واقعی «سلوا دوت». او سال‌ها در اردوگاه‌های پناه‌جویان اتیوپی و کنیا زندگی کرده است. این داستان تاکیدی دارد بر زندگی آدم‌هایی که هر روز با سختی‌های عجیب و غریب و غیرقابل‌تصور رو به رو هستند اما نمی‌شکنند، تسلیم نمی‌شوند، مشکلات را به زیر می‌کشند و غیر ممکن‌ها را ممکن می‌کنند.
نویسنده برای بیان این داستان از شگرد جالبی استفاده کرده است. شگرد همراه کردن دو داستان با دو شخصیت اصلی که آغاز هر کدام از آن‌ها در سالهای متفاوت در سودان است. اما هر دو به هم مربوط و در سال ۲۰۰۹ به هم می‌پیوندند. ترجمه خوب اثر هم به زیبا بودن آن افزوده است. تصویر روی جلد دقیقا توصیف دختری است به دنبال آب در یک صحرای خشک....
کتاب « یک پیاده روی طولانی تا آب داستان » برنده جایزه Jane Addams در ۲۰۱۱، نامزد جایزه Golden Sower در ۲۰۱۳، نامزد جایزه Flicker Tale در ۲۰۱۲ و نامزد جایزه Rebecca Coudill در ۲۰۱۵ و کتاب پرفروش نیویورک تایمز بوده است.
کتاب « یک پیاده روی طولانی تا آب داستان » داستان زندگی پسری ۱۱ سالهای است به نام سلوا که در جنگ داخلی ۱۹۸۳–۲۰۰۵ سودان ناچار می‌شود برای نجات جانش از خانواده‌اش جدا شود و فرار کند. او روزهای زیادی را به امید این که روزی دوباره خانواده‌اش را ببینید، برای یافتن جایی امن راه‌پیمایی می‌کند. او در این مدت تجربه‌های تلخ دیگری را از سر می‌گذراند؛ عمویش جلوی چشمانش کشته می‌شود و تنها دوستش طعمه‌ی درندگان می‌شود. او سرانجام خود را به اردوگاه پناهندگان در اتیوپی می‌رساند.
این اردوگاه پس از ۶ سال بسته می‌شود و آوارگی او دوباره آغاز می‌شود. او پس از یک سال و نیم پیاده روی، خود و گروه بزرگی از پسران را که به پسران گمشده سودان معروفند، به اردوگاه کنیا می‌رساند و سرانجام یکی از سه هزار پسری است که برای زندگی به امریکا فرستاده می‌شود. در امریکا او این فرصت را پیدا می‌کند که درس بخواند. سلوا که هرگز خانواده و سرزمینش را فراموش نکرده است، پس از فارغ‌التحصیلی در رشته‌ی بازرگانی پروژه‌ای را به نام « آب برای سودان جنوبی » راه‌اندازی می‌کند تا به هموطنانش کمک کند.
نویسنده با خلق شخصیتی داستانی به نام نی‌آ در کنار سلوا، و روایت زندگی دختران سودانی که به سبب بر عهده داشتن مسئولیت تامین آب خانواده فرصتی برای تحصیل ندارند، اهمیت پروژه‌ی «آب برای سودان جنوبی» را نشان می‌دهد.
کتاب « یک پیاده روی طولانی تا آب داستان » داستان زندگی پسری است که تسلیم سرنوشت نمی‌شود و از فرصت‌ها برای بهتر شدن زندگی خود و دیگران استفاده می‌کند.
