آیا می دانید که روزانه، تنها روزانه شش هزار کودک در این جهان به سبب دسترس پذیر نبودن آب آشامیدنی پاکیزه یا نوشیدن آب آلوده جان خود را از دست می دهند.
اگر کمی حساس تر باشیم و روزها را در ماه و ماه ها را در سال بخش کنیم، روزانه شش هزار کودک می شود ماهانه ۱۸۰ هزار کودک و سالانه سر می زند به دومیلیون و صد و شصت هزار کودک. باور کردنش سخت است اما واقعیت دارد. در جهان امروز بسیاری چیزها واقعیت دارد و ما آن را به سادگی می پذیریم. زیرا در جایی از وجدان آدمی یک لکه سیاه پاک نشدنی نشسته است که او را نسبت به این اخبار تکان دهنده بی احساس کرده است.
اکنون گفته می شود که یک پنجم جمعیت جهان از دسترسی به آب آشامیدنی پاکیزه محروم هستند. این در حالی است که در بخشی دیگر از جهان مصرف بیرحمانه آب آشامیدنی پاکیزه به مرزهای وحشتناک رسیده است. مصرف روزانه آب شیرین برای هر امریکایی ۴۰۰ لیتر در روز برآورد شده است و برای یک آلمانی ۱۲۰ لیتر. این در حالی است که گفته شده یک افریقایی برای دوماه چهارصد لیتر آب مصرف می کند یا در اختیار دارد که مصرف کند. سرچشمه این همه نابرابری در چیست؟
آیا در آسیا و افریقا آب آشامیدنی وجود ندارد یا مدیریتی بر منابع آب نیست. اگرچه گفته می شود که آب شیرین دو درصد از منابع آبی جهان را تشکیل می دهد، اما همین دو درصد اگر درست مدیریت شود، آب آشامیدنی پاکیزه برای همه انسان ها وجود خواهد شد.
پس موضوع برمی گردد به دسترس پذیر کردن آب آشامیدنی مناسب. در کشورهای آسیایی و افریقایی که هنوز نظام های حکومتی خودکامه وجود دارد، بسیاری از منابع و نیروی انسانی در جهت تحکیم پایه های حکومت یا جنگ با همسایه ها و نیروهای داخلی ضد حکومت ها مصرف می شود. در این وضعیت جایی برای مدیریت بسیاری از چیزها و صد البته مدیریت منابع آب نمی ماند. سودجویی های فردی در جهت تامین منابع مالی نیز به این موضوع افزوده می شود و کار را بدتر از آن که هست می کند. چنین وضعی سبب شده است که این روزها بحران آب به خبر اول بسیاری از رسانه ها تبدیل شود. البته برگزاری کنفرانس جهانی آب در استانبول ترکیه که در آن بیست و پنج هزار نفر از سرتاسر جهان شرکت کردند، به بالابردن رتبه خبر بحران آب در رسانه ها کمک کرده است. در این کنفرانس، باردیگر درباره آب سخن گفته و تصمیم هایی گرفته شده است.
سال هاست که کارشناسان برجسته زیست محیطی هشدار می دهند که جهان به سوی یک بحران بزرگ در زمینه تامین آب شیرین یا آشامیدنی پیش می رود. اکنون در بخش هایی از جهان منابع پایدار آب آشامیدنی مانند رودها یا چشمه ها و چاه ها رو به نابودی یا آلودگی می روند. سبب این موضوع صنعتی شدن هرچه بیش تر جهان از یکسو و از سوی دیگر انفجار جمعیت در روی زمین است. پیامدهای این دو موضوع، برداشت بیش از اندازه از منابع آب برای مصرف های صنعتی و خانگی است. طبق معمول در این وضعیت کودکان بیش از گروه های سنی دیگر از کمبود و آلودگی منابع آب آسیب می بینند.
خویشکاری ما در برابر چنین فاجعه ای چه می تواند باشد؟
آگاه كردن از آنچه بر سر مادرزمین می آوریم می تواند یكی از كارهای اصلی ما باشد. ما باید در دبستان ها واحدهای گسترده ای درباره آب و كاركردها و ویژگی ها و شیوه های نگه داری و پالایش آن داشته باشیم. زیرا آب مایه اصلی زندگی است و بدون آن زندگی وجود نخواهد داشت.
این فرآورده شگفت آن چنان زمینه های گوناگونی از شناخت دارد كه كودكان می توانند با اندیشه درست درباره آن، ارزش های آن را نیز كشف كنند و این بار به این پدیده نه به عنوان ماده ای رایگان و بی ارزش كه عنصر اصلی زیست و زندگی نگاه كنند. و البته كارهای كوچك تری نیز می توان انجام داد. صرفه جویی در مصرف بی رویه آب. ابتدا لازم است از خودمان شروع كنیم و بعد این كار را به كودكان بیاموزیم. تلف كردن آب شیرین با كارهایی مانند شستشوی اتومبیل و خانه و پر كردن وان زندگی ما را تهدید می كند. همان گونه كه گفته شد،گاهی یك لیتر آب پاكیزه می تواند جان كودكی را نجات دهد. این موضوع را دستكم نگیرم و از همین امروز برای مصرف بهینه آب الگویی اجتماع محور برای خود و خانواده و بستگان خود تهیه كنیم.
برای اطلاعات تکمیلی به مقاله جالب و آموزنده آقای احمد آل یاسین بروید
