هر چه از لحظه وقوع زلزله مهیب در هاییتی دورتر می شویم، فاجعه عمق خود را بیشتر و بیشتر نمایان می کند. اکنون شمار بیشتری از کودکانی که خانواده خود را از دست داده اند یا از آن ها دورافتاده اند، شناخته می شوند. کودکانی که از زلزله جان به در برده اند اما آیا می توانند از خطر بهره کشی و تجاوز نیز برهند؟
یونیسف، که حالا شاید بیش از هر چیز بر رسیدگی به وضعیت کودکان هاییتی متمرکز شده باشد، در جستجوی راهی است تا بتواند پس از برطرف کردن نیازهای ابتدایی کودکان برای زنده ماندن، از آن ها در برابر آسیب های اجتماعی حفاظت کند. این کار در شرایطی که نزدیک به نیمی از جمعیت هاییتی زیر ۱۸ سال و نزدیک به ۴۰ درصد آن ها زیر ۱۴ سال هستند، بسیار دشوار به نظر می رسد.
البته این تنها دغدغه یونیسف نیست. دولت های کشورهای مختلف هم درباره قاچاق کودکان و بهره کشی از آن ها نگران اند. مسئله ای که پیش آمدن آن با توجه به فزونی گرفتن ناامنی در این کشور بحران زده چندان دور از ذهن نیست.
دولت آمریکا، کاناده ، فرانسه و هلند از جمله کشورهایی هستند که برای حفاظت از کودکان آسیب پذیر، برای پذیرفتن آن ها در کشورشان اقدام کرده اند. خانواده های بسیاری هم در این کشورها داوطلب به فرزندخواندگی پذیرفتن این کودکان شده اند. " آن ونمن"، مدیر اجرایی یونیسف هم پذیرفتن این کودکان در کشورهای دیگر را به عنوان یک راه برای برطف شدن مشکلات کودکان آسیب پذیر مناسب دانست اما یادآوری کرد که این کار باید پس از بی نتیجه ماندن جستجوها برای یافتن خانواده های کودکان انجام شود.
اکنون یونیسف، سازمان نجات کودکان و صلیب سرخ جهانی با همکاری دولت های کشورهای مختلف کوششی را برای بازگرداندن افراد خانواده ها، که پس از زلزله از یکدیگر دورمانده اند آغاز کرده اند. به این ترتیب مشکل آسیب پذیری بسیاری از کودکان در برابر خطرهای اجتماعی تا اندازه ای برطرف می شود.
این سازمان ها تا یافتن راه حلی مناسب و دائمی، می کوشند تا برای کودکان بی سرپرست به طور موقت، سرپناه و غذا و اندکی امنیت فراهم کنند.