کوین بروکس و جان کلاسن برندگان جایزه ی کارنگی و کیت گرین وی ۲۰۱۴ را به خانه بردند.
کوین بروکس جایزه ی کارنگی ۲۰۱۴ را برای نوشتن داستان خاطرات پناهگاه زیرزمینی از آن خود کرد. این کتاب روایت خاطرات پسری است که ربوده شده است و در انبار سوختی زندانی است. این کتاب به دلیل آن که پایانی غمگین انگیز دارد و بازگو کننده ی امید نیست به مدت ده سال اجازه چاپ نگرفته بود.
جان کلاسن نیز برای کتاب این کلاه من نیست جایزه ی تصویرگری کارنگی ۲۰۱۴ را از آن خود کرده استاین کلاه من نیست داستان ماهی دزدی است که در پایان به جزای عملش می رسد.
برندگان امسال این دو جایزه بر این باورند که کودکان به قصه هایی با پایانی شاد نیاز ندارند.
بروکس در مراسم اعطای جایزه گفت همیشه این تفکر وجود داشته است که هر چه قدر هم که داستان یا رمانی تلخ باشد، باید عنصر امید در آن وجود داشته باشد. اما کودکان و نوجوانان به داستانی که امیدی واهی به آن ها می دهد، نیاز ندارند.
آن ها باید با تمام جنبه های زندگی آشنا شوند، آن ها نوزاد نیستند، نباید به آن ها گفت که نگران نباشند چون همه چیز ختم به خیر می شود. زیرا آن ها به خوبی می دانند که همیشه همه چیز پایان خوشی ندارد. بدترین کاری که نویسنده رمان نوجوان می کند همین کار است.
تاریخچه ی کتاب خاطرات پناهگاه زیرزمینی کتاب را بسیار خاص و ویژه کرده است. می دانستم اگر کتاب را دوباره نوشته بودم و پایان آن را تغییر داده بودم حتما کارم چاپ می شد اما داستانی نبود که دوست داشته باشم آن را بنویسم.
جان کلاسن نویسنده و تصویرگر کتاب این کلاه من نیست برنده ی جایزه ی کیت گرین وی اضافه می کند که این جایزه بسیار انگیزه بخش است. همیشه همه چیز در داستان برای همه به خوبی تمام نمی شود، اما قصه گو تلاش می کند پایان داستان به گونه ای باشد که باید باشد. خوانندگان حتی کودکان باید خاطر جمع شوند. قصه گویی یک کار اجتماعی است و در قصه گویی همه به دنبال این هستند که آیا قصه لذت بخش بود یا نه. قصه چه پایان شاد یا غمگین داشته باشد وقتی بپذیریم که آن را دوست داریم، امیدوار کننده خواهد بود. خوشحالم که از این کتاب خوشتان آمده است.
بروکس و کلاسن هر دو تاکنون برای دریافت جایزه های دیگری هم نامزد شده بودند. بروکس به دلیل انتخاب موضوع هایی چالش برانگیز مانند مواد مخدر، سوء استفاده از کودکان و خشونت سه بار در فهرست نامزدهای جایزه های دیگر قرار گرفته است.
کلاسن نه تنها برای این کتاب بلکه برای تصویرگری کتاب تاریکی اثر لمونی اسنیکت در فهرست برترین ها و نامزد جایزه قرار گرفته است. کلاسن سال گذشته برای کتاب دلم می خواهد کلاهم را داشته باشم در فهرست برترین ها قرار گرفته است.
هلن تامپسون مدیر کمیته ی جوایز کارنگی و کیت گرین وی می گوید: "کودکان و نوجوانان در دنیایی واقعی زندگی می کنند، دنیایی که شبه نظامیان دختران مدرسه ای را می رباید و زورگویی در جامعه بیداد می کند. کشف موضوع های دشوار در محیط امن داستان فضا را برای تفکر به وجود می آورد. کودکان و نوجوانان را تشویق می کند تا در مورد واکنش و احساس خود بحث و تبادل نظر داشته باشد. بر این باورم کتاب هایی که برای کودک و نوجوان چاپ می شود و بسیار بهتر از کتاب های بزرگسال است. کوین بروکس دنیای باورکردنی خلق کرده است که روایتی قوی و شخصیت های باورپذیر دارد. و در عین حال ارزش های ادبی بسیاری در خود دارد. اثر جان کلاسن هم در ابتدا بسیار ساده به نظر می آید اما مفاهیم و اتفاق های شگرفی در تصاویرش خلق کرده است."