به مناسبت ده‌سالگی «کتابک»
آرزویی برای کتابک
آرزوی طول عمر متعارف یک انسان، برای یک رسانه، اگرچه محدود است اما چون تحققش شیرین است و دشوار؛ آرزوی بدی نیست.
با چنین آرزویی برای کتابک ده‌ساله،
می‌توان گفت این رسانه روزهای بسیاری در پیش رو دارد. ده‌سالگی مرز طفولیت است و نوجوانی. بنابراین بهانه مناسبی است برای بازخوانی راه طی شده و تصور چشم‌انداز آینده:
کتابک مولود وصلتی فرخنده بین «دغدغه» و «اندیشه» بود. بانیان دغدغه‌مند و اندیشه‌ورز کتابک، دل در گرو نهاد کودکی داشتند. کتابک اما فرزند خلف زمانه خویش نیز بود و لاجرم باید در جایگاهی میانه و در بین رسانه‌های سنتی و مدرن می‌ایستاد. پیش از کتابک، ادبیات کودک و نوجوان حوزه‌ای بی‌رسانه نبود، اما فعالیت در عرصه الکترونیک با چنین موضوعی، جدید بود و بی‌سابقه. کتابک نخستین رسانه الکترونیکی بود که به صورت تخصصی به اخبار و مطالب حوزه ادبیات کودک و نوجوان می‌پرداخت.
کتابک همچون تک‌فرزندی بود که پرورشش هم سهل بود و هم دشوار. از یک سو بانیانش هرآن‌چه داشتند را در پای این مولود فرخنده می‌ریختند و از سویی به تنهایی و بی‌آن‌که تجربه‌ای پیشینی داشته باشند، با فراز و نشیب‌هایی متاثر از جزر و مدهای اقتصادی و اجتماعی دست و پنجه نرم می‌کردند.
کتابک در چنین شرایطی، بسان طفلی کنجکاو و جست‌وجوگر به کاوش پرداخت و توانست با پرتوافکنی بر حوزه کتاب و ادبیات کودک، به نخستین وظیفه خود در جایگاهی که ایستاده بود، یعنی ایجاد پیوند و الفت بین کتاب و خانواده‌ها، عمل کند. کتابک در طول این سال‌ها با آسیب‌شناسی فضای نشر، از حق کپی رایت دفاع کرد. کتابک مروج خستگی‌ناپذیر مبانی نظری و روش‌های عملی خواندن برای کودکان شد. آنان که در طول این چند سال چشم در چشم کتابک بودند و اخبار و مطالب آن را رصد می‌کردند، همواره شمیم بهبود از اوضاع جهان ادبیات کودک استشمام کردند.
اینک اما، کتابک با گذر از دوران طفولیت قدم در دوره نوجوانی می‌گذارد و به اقتضای این دوره در پی کسب شخصیت و هویتی منحصربه‌فرد است.
کتابک میراث‌برِ دغدغه و اندیشه‌ی بانیانش است اما می‌رود تا با کسب هویت و شخصیتی مستقل، خود اشاعه‌دهنده دغدغه و اندیشه باشد. کتابکی که زاییده‌ی اندیشه بود، اینک بدل به منبعی برای زایش اندیشه می‌شود.
کتابک، برای موفقیت در این گام محتاج «رویش» و «هرس» توامان است. نشانه‌هایی از این دگردیسی از هم‌اکنون هویداست. پرداختن به زوایای پنهان و نورافکنی بر حوزه‌های مغفولی که پیش از این در حاشیه مانده بودند، از جمله این نشانه‌هاست.
کتابک اما، به عنوان رسانه‌ای صاحب سبک و هویت، با وفاداری به آرمان بانیان خود، همچنان دل در گرو نهاد کودکی خواهد داشت و بی‌آن‌که «ک» تصغیر خویش را کنار نهد، به کار بزرگ خود ادامه داده و به عنوان نهادی فاخر در حوزه اطلاع‌رسانی بر تارک ادبیات کودک و نوجوان خواهد درخشید.
آرزوی طول عمر متعارف یک انسان برای کتابک اگر چه انتها دارد، لیکن آرزوی بدی نیست.
