کاغذ رول را جلوی کودکان باز کرده و از آن ها خواستم مدادهای قرمز خود را بردارند و با شروع موسیقی آرامی که برای شان می گذارم، مداد را آزادانه روی کاغذ حرکت داده و دور آن بچرخند.
بالا و پایین بروند و وقتی من کلمه "ایست" را گفتم، مدادهای قرمز را سر جایش بگذارند و مدادهای آبی را بردارند و با موسیقی که این بار تندتر بود حرکات تندتری به مداد خود بدهند و همان کار را تکرار کنند. این کار با چند رنگ انجام شد کودکان روی خط های همدیگر خط کشیدند و خط خطی بازی کردند.
از آن ها خواستم به خط های رنگی زیادی که همدیگر را قطع کرده و روی هم لغزیده اند خوب نگاه کنند و هرکس هرچندتا شکل که می تواند بین خطوط پیدا کند. کودکان با شور و شوق دور کاغذ می چرخیدند و شکل های زیادی مثل کفش، کوه، لیوان، بشقاب میوه خوری، قایق، خورشید، ماهی، پروانه، توپ، پاپیون، جوراب، پله، بادکنک و..... پیدا کردند. سپس از هرکدام خواستم به میل خود دو شکل را انتخاب کنند و قصه ای درباره این دوشکل بنویسند. آن ها که نمی توانستند بنویسند، می گفتند و من برای شان می نوشتم. پرسیدم کی داوطلب است قصه اش را بخواند یکی آمد و قصه اش را برای دیگران خواند. همه برایش دست زدند و از این که داستانی نوشته که به نوعی به شکلی که آن ها در کشیدنش نقش داشته اند مربوط می شد، خوشحال بودند.
نکته جالب این بود که یک کودک چهار ساله هم داوطلب شد داستانش را بخواند. همه گفتند که او خواندن بلد نیست اما کودک ورقه ای را که من نوشته بودم جلوی صورتش گرفت و با صدای بلند شروع به خواندن قصه کرد. دقیقا چیزی را می خواند که قبلا گفته بود و من نوشته بودم. پس از او همه کودکانی که خواندن نمی دانستند داوطلب خواندن قصه شان شدند.
بچه ها تحت تاثیر فضای کلاس و این که بزرگترها داشتند گوش می دادند، شاخ و برگ بیشتری به داستان می دادند و نکات جالب دیگری به قصه شان اضافه می کردند. عده ایی به جای خواندن با حرکات دست و لباس خود داستان شان را نمایش می دادند و خودشان نقش بازی می کردند. این فعالیت ساعاتی شاد و سرشار از شادی و نشاط برای من و کودکان به وجود آورد.
این برنامه در کتابخانه علامه امینی اصفهان برای کودکان ۴ تا ۱۲ ساله این برنامه اجرا شد.
