این پروژه در سال ۲۰۰۲ به ابتکار نویسنده مشهور کتاب های کودکان اهل مغولستان، داشدانداگ جومبا، با همکاری شمار زیادی نیروی داوطلب، از نویسندگان، هنرمندان، دانشجویان و خانواده جومبا آغاز شد.
هدف آن ترویج خواندن در میان کودکانی بود که در روستاهای دورافتاده زندگی می کردند، کوچ نشین بودند و یا زندگی شبانی داشتند. در این پروژه کتاب ها نه تنها با اتوبوس و خودروهای باربر در میان زمین های پهناور استپی سفر می کنند، بلکه بار شترها می شوند تا به جاهایی که ماشین ها توان داندن ندارند، دست پیدا کنند.
نخستین کتاب هایی که در این پروژه به خانه ها و چادرهای کودکان راه یافتند، کتاب های تصویری بودند و بهترین نویسندگان ملی و بین المللی آن ها را برگزیده بودند. پس از نخستین گزینش ها، با برنامه ای که در ژاپن برگزار شد، ۱۰هزار جلد کتاب تصویری از سوی کودکان ژاپنی به کودکان مغول اهدا شد. این کتاب ها را دانشجویان زبان ژاپنی به زبان مغول برگرداندند و متن های برگردان را بر روی متن های کتاب های اصلی چسباندند.
پروژه کتابخانه سیار مغولستان در سال ۲۰۰۶ جایزه ترویج خواندن آساهی را از آن خود کرد.
