۱۸ / ۳ / ۸۸
روانپزشکان بر این باورند که پدر و مادرهایی که با کودکانشان بدرفتاری می‌کنند، خود نیاز به کمک دارند.
به گفته یک روانشناس کودک و نوجوان از هر سه پدر یا مادری که کودکی خود را در محیط های پر خشونت همراه با بد رفتاری های فیزیکی پشت سر گذاشته اند یک نفر گرایش به برخورد های فیزیکی با کودک خود دارد.
دکتر «توه چین لی» در ادامه می گوید: "با توجه به اینکه برخی از پدر و مادر ها در کودکی با رفتارهای خشونت آمیز روبه رو بوده اند اکنون نیز از این گونه رفتار ها با فرزندان شان برای ایجاد نطم دلخواه در خانواده استفاده می کنند.
این گونه والدین به دلیل آن که این برخوردها را تنها راه تربیت فرزندان می دانند، تبدیل به پدر و مادرهایی بد رفتار می شوند.
به باور این روانشناس رشد در محیط های مستبدانه، ضعف در کنترل عصبانیت، ناتوانی در برخورد با کودکان و آگاهی نداشتن از مسائل درست تربیتی از جمله دلایلی است که والدین به تنبیه بدنی کودکان روی می اورند.
دو سوم پدر و مادرها روش‌های دیگری را برای برقراری نظم مورد نظر خود در کودکانشان می آموزند، حال چه با استفاده از روش‌های تربیتی دیگر و چه با روش های ویژه خود.
دکتر توه با بیان اینکه آموزش کودک، نیازمند شکیبایی و تلاش بسیاری است، می گوید: "علت آن که برخی از پدر و مادرها تنبیه فیزیکی را بر روش هایی دیگر برتری می بخشند این است فکر می کنند این روش تربیتی سریع‌تر و ساده‌تراست"
دکتر «توه چین لی» بر این باور است که پدر و مادرها باید روش‌های تربیتی کودکان را از طریق شرکت در کلاس‌ها، مطالعه کتاب و یا مراجعه به یک روانشناس بالینی بیاموزند.
