نتایج یک پژوهش جدید نشان میدهد تمایل کمک کردن کودکان خردسال به بزرگسالان، بر اساس نیت و رفتار بزرگسالان نسبت به دیگران متفاوت است.
این پژوهش در موسسه ماکس پلانک آلمان بر روی ۱۰۰ کودک سه ساله آلمانی انجام شد. در این پژوهش، کارشناسان کودکان را در وضعیتهای مختلفی قرار دادند که در آن یک بزرگسال، نقاشی کس دیگری را پاره میکرد یا کمک میکرد تا تکههای یک نقاشی پاره شده را دوباره کنار هم قرار دهند یا بخواهند نقاشی کسی را پاره کنند اما موفق به انجام این کار نشوند و یا اینکه به طور اتفاقی نقاشی را پاره کنند. پس از آن این بزرگسالان شروع به انجام یک بازی کردند. در این بازی، هر بزرگسال یک تکه از پازل خود را گم میکرد. کودکان جای تکه گم شده را میدانستند و به این ترتیب، کارشناسان موفق شدند میزان یاری رسانی کودکان به هریک از بزرگسالان را ارزیابی کنند.
کودکان بیشتر به بزرگسالانی کمک کردند که به دیگری کمک کرده بودند یا به طور تصادفی نقاشی را پاره کرده بودند. به باور کارشناسان این پژوهش، به این ترتیب، این باور که کودکان بر اساس احساس و غریزه کمک کردن به دیگران، به همه به شکل یکسان کمک می کنند به چالش کشیده میشود.
به این ترتیب پژوهشگران دریافتند که احساس کمک رسانی و همدردی کودک هنگام دیدن صحنه آسیب رساندن فردی به فرد دیگر، تحریک می شود و آنها تمایل زیادی به همکاری یا کمک کردن به فرد آسیب رسان ندارند. این کودکان، حتی نسبت به بزرگسالی که تنها قصد کرده بود به دیگری اسیب برساند اما این کار را انجام نداده بود نیز واکنش منفی نشان دادند.
سرپرست کارشناسان این پژوهش میگوید: "ما دریافتیم که کودکان نه تنها یاری رسانان ماهری هستند و به رفتار اخلاقی و انسانی حساس هستند، بلکه میتوانند به خوبی قصد و نیت نهفته در رفتار بزرگترها را نیز درک کنند."
نتایج این پژوهش، قرار است در شماره جدید نشریه رشد کودک منتشر شود.