در سال‌های اخیر جنبشی در قاره سبز راه افتاده تحت عنوان «جنبش آهستگی» که هدف آن آهسته کردن جریان شتاب‌آلود زندگی در قرن ۲۱ است. آهسته بخوریم و آهسته بنوشیم و آهسته گام برداریم تا یادمان بماند عشق‌بازی با مولفه‌های معنابخش زندگی، آهستگی و پیوستگی می‌خواهد. معادل چنین جنبشی ده سالی است در حوزه ادبیات کودک ایران در میان دوست‌داران کتاب و کودک راه افتاده است.
آن‌ها که نگران بی‌مزه شدن زندگی کودکان در این دنیای پرسرعت‌اند. هر کدام از اعضای جنبش کتابک، با کتابی در دست، بالی بر ذهن کودکان فارسی‌زبان نصب می کنند. آرام و پیوسته گام زدن در عالم ادبیات را به خیال‌پردازی و میل به تغییر خود و جهان پیرامون گره می‌زنند. ادویه‌های خوش‌طعمی مانند هنر، نمایش و محیط زیست و... بدان می‌افزایند.
اهالی کتابک یک دهه است در این حوالی در حال کارند. بدون آن‌که مرعوب سرعت و ذائقه فوری جهان امروز شوند، یک منو از لذیذترین و سالم‌ترین محتواهای خوانشی کودک را مقابل چشمان آن‌ها و والدین می‌گذارند. به میان کودکان می‌روند و بلندخوانی قصه‌های مهیج را از شش کنج دنیا سوغات می‌برند.
کارگاه‌هایی برای تسهیل‌گری لذت نوشتن و خواندن از منظر کودکان بر پا می‌کنند و بدون غر زدن از ناملایمات، افق گسترانی را ادامه می‌دهند.
اهالی کتابک، هر یک پرنده‌ای سفیدند با بال‌هایی برگ برگ که در دل کتاب‌ها آرام می‌گیرند. بذر آرامش و صلح را به نسیم تکنولوژی سپرده‌‌اند و با ظرافت باغبان‌ها نور و آب و آینه شده‌اند.
قدردان زنده بودن و زندگی‌اند، بی هیچ مزد و منتی با طمئنینه و آرامش، محتواسازی و کیفیت‌افزایی برای کودکان را ادامه می‌دهند.
تاریخ ادبیات کودکان ایران زمین مدیون کتابکی‌هاست، اهالی جنبشی که به آهستگی و پیوستگی مسیر رشد ادب، فرهنگ و هنر را برای کودکان صاف و گل‌آرایی می‌کنند.
جشن تولد ده سالگی کتابک فرصتی است تا به این ده شمع روی کیک شیرین کتابکی‌ها نگاه کنیم و قبل از فوت کردن آن‌ها، آرزو کنیم: «ستاره عمر و اقبال تک تک اهالی این جنبش در آسمان ایران بلند و درخشان باد.»
به امید روزی که هر کودک ایرانی یک شمع روشن فوت‌نشدنی باشد در افق‌گستری با رویه کتابکی. خودش و جهان پیرامونش را دوست بدارد و یاد بگیرد جهان را بهتر از آن‌چه گرفته، باید تحویل بدهد.
