گفته های کوتاه به یاد احترامی

۸۷/۱۱/۲۶

هوشنگ مرادی كرمانی : " منوچهراحترامی دست به هر كاری كه می‌زد، چه در مطبوعات و چه به صورت كتاب، می‌توانست برای طنز امروز نمونه‌ای از اخلاق و حرمت‌گذاری به انسان‌ها باشد.او از خیل طنزنویسان نسلی است كه ما بسیاری از آنها را از دست داده‌ایم. در حقیقت آن نسل ویژگی‌های خاص خودش را داشت كه این ویژگی‌ها در بعضی از بازماندگان آن نسل هنوز ادامه دارد. فقط می‌توانم بگویم او دست به هر كاری كه می‌زد، چه به صور‌ت كتاب و چه در مطبوعات می‌توانست نمونه‌ای از اخلاق و حرمت گذاری نسبت به انسان‌ها و همه آدم‌هایی كه دستی در نوشتن و طنز دارند، باشد. او با نثر ویژه‌اش می‌توانست بی‌مزه‌ترین و شاید تلخ‌ترین موضوعات را با مزه و جذاب و شیرین كند. او به مقولات مختلفی می‌‌پرداخت و هر مقوله را به مدد شناختی كه از آن داشت و نثز مرتبط با موضوع، جذاب و خواندنی می كرد. چهره آن مرحوم به گونه‌ای بود كه در ابتدا با دیدنش می‌ترسیدیم؛ طوری بود كه آدم می‌ترسید به او نزدیك شود و فكر می‌كرد كه می‌خواهد دعوا كند، در صورتی كه او هیچ گاه قصد دعوا نداشت و همیشه می‌خواست آشتی كند. از طرف دیگر خیلی از آدم‌ها اول طوری‌اند كه انگار می‌خواهند آشتی كنند، ولی بعد می‌فهمی كه اتفاقا می‌خواهند دعوا كنند! احترامی در تمام عمرش هرگز عاشق نشد كه بتواند سر و سامان بگیرد و اگر هم عاشق شد، عشقش را پنهان كرد. او تنها بود و تنها رفت."