تشخیص به هنگام بیماری در خود ماندگی در کودکان می تواند بر رشد آنان تاثیرگذار باشد و امکان درمان آن ها را با روش های موجود فراهم کند
دکتر پاول شاتوک، استاد دانشگاه واشنگتون می افزاید: «متاسفانه تحقیقات نشان می دهد متوسط سن تشخیص بیماری در خود ماندگی ( اوتیسم) نزدیک به شش سال است که سه تا چهار سال بعد از زمانی است که می توان درمان بیماری را آغاز کرد».
مطالعات شاتوک نشان می دهد که تشخیص اوتیسم در دختران از پسران دیرتر صورت می گیرد و مواردی هم که تشخیص بیماری در سنین پایین‌تر صورت گرفته است، آشفتگی های شناختی مشخص‌تر و شدیدتر بوده اند.
شاتوک به والدین پیشنهاد می کند که نگرانی‌های خود در این مورد را جدی بگیرند: «اگر مشکلی در روند رشد کودک خود مشاهده می کنید که شما را نگران می کند، و یا اگر نشانه‌هایی از در خود مانگی، مانند فرار از ارتباط چشمی، بیان نکردن حتی یک کلمه تا ۱۶ ماهگی و یا واکنش نداشتن به نام خود، را در کودک خود مشاهده کردید به پزشک مراجعه کنید. حتی اگر پزشک به بررسی جدی این نشانه ها نپرداخت، سعی کنید دیدگاه پزشک دیگری را نیز جویا شوید»
