شیطنت در واقع نوعی كنجكاوی و جنب و‌جوش زیاد كودك است اما شرارت، جوششی غیرعقلانی است كه به كودك، خانواده و اطرافیان آسیب می‌رساند.
به نقل از پایگاه اینترنتی همشهری، این نکته قابل توجه است كه برخی از آن چه پدر و مادرها و مربیان شرارت می‌خوانند، شرارت نیست و در حقیقت، امری عادی است كه پدران و مادران كم‌حوصله را وامی دارد تا درباره کودک خود چنین داوری کنند. بر این اساس، برخی از این بی قراری ها، برای زندگی كودكان در مراحل مختلف رشد، ضروری است. اگر کودکی جنب و جوش یا دست كاری و كنجكاوی نداشته باشد، این فكر پیش می‌آید كه مبادا بیمار باشد. معمولا در ۴ تا ۱۱ سالگی و آغاز نوجوانی، شرارت كودك به اوج خود می‌رسد. كودك در این سن می‌خواهد خود را نشان دهد.
کودک شرور می‌زند، گاز می‌گیرد، زخمی می‌كند، می‌گرید، دشنام می‌دهد، خراب می‌كند، از دست كسی چیزی را می‌رباید و از گریه او لذت می‌برد، قهر می‌كند، خود را به خاك می‌كشد، بی قرار است، خشونت سخت و شدید اعمال می‌كند و رفتارش غیراجتماعی است. او قول می‌دهد كار بدش را ترك كند ولی روز بعد آن را تكرار می‌كند؛ گویی نمی‌تواند جلوی خود را بگیرد.
پیشنهادهایی برای اصلاح شرارت در کودکان:
- خودداری از آزار کودک كه موجب سنگدلی او می‌شود.
- خودداری از تنبیه‌های شدید و تکرار شونده كه اثر تربیتی را از بین می برد. خود داری از فریادهای خشم‌آمیز كه نشان‌دهنده ضعف پدر و مادر یا مربی است.
- خودداری از شرور خواندن کودک. اگر کودک را با واژه شرور مخاطب قرار دهیم، به جاافتادن این ویژگی در وجود او کمک کرده ایم..
- خودداری از سختگیری های بی‌مورد و انتقام آمیز در مورد غذا، لباس و روابط اجتماعی كه برای كودك كینه ساز است.
- آشنا کردن کودک با راه و رسم خوب زندگی
- هنگام شرارت، باید به كودك فهماند كه كار ناپسندی انجام می‌دهد.
- اخطار به هنگام و آموزنده
- مشغول كردن كودك به بازی و سرگرمی.
چنین كودكانی اگر اصلاح شوند، هیچ مشكلی در آینده ندارند و عادت های بد خود را ترك خواهند كرد.