در سال ۱۳۰۲، باغچه بان با همراهی و به پیشنهاد رئیس اداره فرهنگ آذربایجان، مرکزی برای آموزش کودکان پیش دبستانی تاسیس کرد و نام آن را باغچه اطفال گذاشت: "من نام باغچه اطفال را برای آن پیشنهاد کردم و پیشنهاد دادم که عنوان مربیان کودکان، باغچه بان گذاشته شود.
من این نام را که برای شغل خود انتخاب کرده بودم، نام خانوادگی خویش قرار دادم و در سمت باغچه بانی در آن بنگاه بی سابقه شروع به خدمت کردم. اکنون فکر می کنم نامناسب نخواهد بود عنوان این شغل را باغچه بانی بخوانیم، همان طور که مربیان در درجات مختلف، عنوان آموزگاری، دبیری و استادی دارند. من فکر می کنم که باغچه بانی اگر از آموزگاری مهم تر نباشد، از آن کمتر نیست. در آن زمان هیچ گونه وسایل تربیتی برای خردسالان از قبیل کارهای دستی، بازی، نمایشنامه، سرود، شعر، قصه و غیره در ایران وجود نداشت. من به ابتکار خودم، این وسایل را که مورد نیاز بود، به شکلی حتی غنی تر از آن چه امروز رایج است، با دست و فکر و قلم خودم تهیه کردم. با استفاده از قصه های عامیانه که از بچگی به یاد داشتم، برای بچه ها نمایشنامه و شعر، سرود و چیستان ساختم. برای کار نمایش، ماسک انواع حیوانات و حشرات را تهیه کردم. من به جرئت و با اطمینان ادعا می کنم که کارهای آن روز من امروز هم قابل رقابت نیست. خلاصه، تمام مشکلات این موسسه جدید به تنهایی و فقط با فکر و دست من حل شد."
به نقل از کتاب روشنگر تاریکی ها
عکس ها از ایرانک. عکس نخست گروه نمايش باغچه اطفال را نشان می دهد که نمایش "مجادله دو پری" را به مناسبت دومين سال تاسيس اجرا می کنند.
عکس دوم، کودکان کودکستان شیراز را نشان می دهد که در حال اجرای نمایش پیر و ترب هستند.