در طول ۱۰ روز نمایشگاه – موزه "احوال کودکی، فرهنگ و آموزش و پرورش کودکان ایران"، در مجموع نزدیک به ۱۵۰۰ دانش آموز از آن بازدید کردند.
گروه سنی این دانش آموزان از کودکان پیش دبستانی تا نوجوانان دبیرستانی متفاوت بود. دانش آموزان دو مرکز کودکان کار خانه کودک مولوی، خانه کودک محمودآباد و خانه کودک ناصر خسرو نیز در چند نوبت از نمایشگاه دیدن کردند.
آن چه در موزه به نمایش گذاشته شده بود برای بازدید کنندگان جوان بسیار جذاب بود. آن ها تفاوت بین نسل ها و مفهوم تاریخ را لمس کردند. با شیوه زندگی کودکان در دوره های پیشین تا اندازه ای آشنا شدند و با دیدن اسباب بازی ها و کتاب های درسی دوران گذشته، لحظاتی خود را در جای آن ها تصور کردند.
اسباب بازی های مردم ساخت، برای کودکان بسیار جذاب بود و گفت و گوهای کودکان با یکدیگر نشان می داد که به ساختن اسباب بازی های ساده و خلاق علاقه مند شده اند. بسیاری از کودکان و نوجوانان بازدید کننده به راهنماهای موزه گفتند که کودکان دوره های پیش از آن ها خوشبخت تر بوده اند!
نمایشگاه برای آموزگارانی که دانش آموزان را در بازدید ها همراهی می کردند، نیز چیزی برای لذت بردن و آموختن داشت. دیدن اسباب بازی ها، نشریه های قدیمی و کتاب های دبستانی دوران گذشته، آموزگاران را به دوران کودکی خود می برد و غرق تماشا یشان می کرد.
کودکان و نوجوانان در این نمایشگاه، با شکل های مختلف آموزش و پرورش و مدرسه در طول تاریخ آشنا شدند. از زمانی که کودکان دوران باستان به مکتب خانه می رفتند و بر لوح های گلی مشق نوشتن می کردند تا دورانی که مدرسه ها و مکتب خانه ها شکل گرفتند و داستان ها به عنوان منابع درسی به آن ها آموزش داده می شد. از مکتب خانه های دوران قاجار و شکل ویژه آموزش در آن ها تا چگونگی تشکیل مدرسه های مدرن و کتاب های آموزشی نو.
آن ها با اشتیاق در برابر تصویر حسن رشدیه می ایستادند و هنگامی که می شنیدند که برای ساختن مدرسه های جدید چه آزارهایی را تحمل کرده به تصویر او خیره می شدند. آن ها بزرگانی چون با رشدیه، مفتاح الملک، جبار باغچه بان، توران میرهادی، یحی مافی و مهدی آذریزدی آشنا شدند و دانستند که بزرگانی هستند که برای بهروزی آن ها تلاش می کنند. فعالیت عیدی سازی هم از بخش های بسایر جذاب برای کودکان بود و آن ها را به شکل واقعی تری به دوران مکتب خانه ها پیوند می داد.
بازدید از نمایشگاه و توجه کودکان و نوجوانان به آن، شاید بتواند تلنگری باشد برای آموزگاران و دست اندرکاران مدرسه ها که به معرفی تاریخ به کودکان به شیوه ای تازه بنگرند.
