با در نظر گرفتن شیوه ارتباط افراد خانواده با یکدیگر، می توان عملکرد کودکان در مدرسه را پیش بینی کرد.
این نتیجه یک پژوهش تازه در دانشگاه نوتردام و دانشگاه راچستر در آمریکا است که بر روی ۳۰۰ خانواده با کودکان ۶ ساله و به مدت سه سال انجام شده است. کارشناسان این پژوهش می گویند نوع رفتار افراد خانواده با یکدیگر تاثیر بسیاری بر میزان موفقیت کودکان در مدرسه دارد.
برای نمونه، کودکی که از یک خانواده "متحد" و همکار به مدرسه وارد می شود و روابط گرم و صمیمانه ای با پدر و مادر و خواهر و برادرهایش دارد، در مدرسه موفق تر عمل خواهد کرد. کودکان خانواده های "گرفتار" و با درگیری های بسیار در بین افراد خانواده، هنگام ورود به مدرسه از نظر درسی مشکلاتی بیشتر از هم کلاسی های خود نخواهند داشت، اما بیشتر از دیگران با تنش و نگرانی روبه رو هستند و به دشواری می توانند با هم کلاسی های خود دوستی کنند.
دسته سوم از خانواده ها، "از هم گسیخته" هستند. کودکان این خانواده ها مشکلات فراوان حل نشده ای دارند و محبت دریافت نمی کنند. اعضای این خانواده ها با یکدیگر به خشونت رفتار می کنند و کودکان نیز در مدرسه از مشکلات بسیاری رنج خواهند برد.
آن ها در مدرسه بین بچه ها آشفتگی ایجاد می کنند و رفتارهای خشن بروز می دهند. این کودکان به دشواری با دیگران همکاری می کنند.
و اما حضور در خانواده های "بد رفتار"، که بهره کشی و خشونت در رفتار یک یا چند تن از افراد خانواده رواج دارد، بر رفتار کودکان در مدرسه به شدت اثر منفی می گذارد.
این پژوهش گران می گویند قرار داشتن مدرسه در مناطق فقیر و با وقوع جرم بسیار، نیز بر شیوه عملکرد کودکان در مدرسه اثر منفی می گذارد.
نتیجه این پژوهش، به تازگی در نشریه رشد کودک چاپ شده است.