نوزادان می آموزند که نگاه کنند و با نگاه کردن درباره پیرامون شان بیاموزند.
این نتیجه یک پژوهش در دانشگاه لوا در آمریکاست. در این پژوهش دانشمندان تلاش کردند تا یکی از ویژگی های رفتاری مهم کودکان تازه متولد شده تا یک ساله را به شکل علمی مشاهده و بررسی کنند. در این پژوهش نتیجه گرفته شده که کودکان در این سن، با نگاه کردن درباره پیرامون خود دانش و اطلاعات گردآوری می کنند. آن ها رفتارهای گوناگون کودکان را به شکل کنش های به هم تنیده و مرتبط بررسی کردند تا ببینند کودکان چگونه با نگاه کردن به دنیای پیرامون خود اطلاعات را گردآوری می کنند و آن را به حافظه خود منتقل می کنند.
پروفسور جان اسپنسر یکی از همکاران این پژوهش می گوید: "رابطه بین دیدن و آموختن بسیار پیچیده تر از چیزی است که ما تصور می کنیم." این پژوهشگران یک مدل ریاضی را طراحی کرده اند که این رفتار کودکان را شبیه سازی می کند. این مدل، برای درک روش کودکان برای ارتباط برقرار کردن با محیط و شناخت آن کمک می کند.
این مدل هم چنین می تواند به پزشکان برای کمک به کودکان با نیازهای ویژه یاری برساند. پزشکان می توانند با استفاده از این مدل به نوزادان پیش رس نیز کمک کنند تا از روش نگاه کردن و آموختن برای رشدشان بهتر استفاده کنند.
این مدل می تواند درست مانند کودکان به دنیا نگاه کند.این مدل می تواند شیوه نگاه کودکان ۶ هفته تا یک ساله به دنیا را تقلید کند. بر اساس این پژوهش، کودکان هنگامی که با یک پدیده یا شی جدید آشنا می شوند، به آن خیره می شوند و آن قدر به آن نگاه می کنند تا اطلاعات لازم در مورد آن پدیده را به دست بیاورند و سپس نگاه خود را برای یافتن یک پدیده جدید می چرخانند. هر چه کودک نسبت به یک شی آشنا تر باشد، مدت زمان نگاه کردنش به آن کوتاه تر خواهد بود.
