اسکیتستان، یک پارک در گوشه ای از شهر کابل، پایتخت افغانستان است که می کوشد تا سرگرمی و ورزش را با آموزش پیوند دهد.
در این فضا، بیش از ۴۰۰ دختر و پسر افغان در چارچوب یک فعالیت گروهی، بازی با اسکیت را می آموزند و همزمان درباره فعالیت های هنری، کارگروهی، گفت و گو و صلح آموزش می بینند. در اسکیتستان توجه ویژه ای به دختران و کودکان خیابانی می شود به طوری که نیمی از این کودکان، کودکان کار و خیابان هستند و نزدیک به چهل درصد از آن ها را دختران تشکیل می دهند.
اسکیتستان را یک مرد آمریکایی به نام الیور پریکوویچ که از کودکی به بازی اسکیت علاقه مند بوده در سال ۲۰۰۷ راه اندازی کرده است. او درباره اسکیتستان می گوید: " آن چه ما تلاش می کنیم تا به دست آوریم، رساندن کودکان به این آگاهی است که آموختن بازی با اسکیت یک بهانه است و مهم ترین چیز این است که آن ها بتوانند با هم ارتباط برقرار کنند و در صلح بودن با دیگران را بیاموزند."
او می گوید: "تعامل و گفت و گو در افغانستان یک مهارت بسیار لازم و مهم است، زیرا اقوام مختلفی با باورهای گوناگون در این کشور زندگی می کنند. اما آن ها به سختی یکدیگر را می پذیرند و اختلاف های بین آن ها حتی به کلاس های درس و در میان کودکان کشیده می شود."
یک ویژگی دیگر اسکیتستان، فراهم کردن فرصتی برای مشارکت دختران در فعالیت های جمعی و همین طور ورزش است. بنفشه تصمیم یکی از مسئولان اسکیتستان می گوید: "در جامعه سنتی افغانستان در اجتماع بودن و ورزش کردن برای دختران نوجوان رایج نیست. ما تلاش می کنیم تا این دیدگاه را تغییر دهیم. ما به تک تک خانه ها سر می زنیم و با پدر و مادرها و همچنین برادران دخترها صحبت می کنیم. ما به آن ها می گوییم که دختران به سرگرمی و ورزش و همین طور حضور در اجتماع و بهره گرفتن از آموزش نیاز دارند."
اسکیتستان در سال های فعالیت خود موفق شده تا پشتیبانان بسیاری در گوشه و کنار جهان برای خود به دست آورد. در سال ۲۰۱۰ این پروژه در پاکستان و پس از آن در سال ۲۰۱۱ در کامبوج و همین طور در سال ۲۰۱۲ در شهر مزار شریف افغانستان نیز راه اندازی شده است.
