حتی تصور این که کسی خواننده ی آخرین کتاب دنیا باشد به اندازه ی کافی جالب است. دوست دارید بدانید چه اتفاقی افتاده که تمام کتاب ها از بین رفته اند و طبق نظر نویسنده، حداقل هزار سال از وجود آخرین کتاب گذشته است؟
اگر کمی به داستان های علمی، تخیلی و سینما علاقه مند باشید، شاید یاد فیلم فارنهایت ۴۵۱ فرانسو تروفو بیفتید که تمام کتاب ها را در این دما می سوزاندند. اما این بار اتفاق دیگری افتاده است. دیگر زمانی رسیده که کتاب خواندن کار سطح پایینی است، تکنولوژی آن قدر پیشرفت کرده، آن قدر «ذهن نما» وجود دارد، آن قدر دیدن تصاویر سه بعدی جذاب تر است، که کسی وقتش را صرف خواندن کتاب نمی کند، مگر مانند راوی داستانی «غشی» باشد؛ کسی که اگر از این ذهن نماها نصب کند از حال می رود. این شروع کتابی است به نام آخرین کتاب دنیا، که ناخودآگاه مخاطب را در یک موقعیت متفاوت قرار می دهد: تصور آینده: آینده ای که چندان هم بی ایراد نیست و زیاد دوست داشتنی به نظر نمی رسد.
آدم لثه ای ها همان مردان و زنان پیر هستند که در مکان های کثیف و فقیر زندگی می کنند. شرایط حداقلی زندگی با انجام دادن کارهای بزرگ، مانند دزدی و قتل، فراهم می شود، همه باید از سرگروه ها دستور بگیرند و از بنگرها بهراسند. ایدن مکانی است که اصلاحی ها در آن زندگی می کنند. روزگار عجیبی است، آدم های اصلاح شده، زیبا و دارای پوست های لطیف در مکانی مجزا زندگی می کنند که امکان دسترسی به آنان وجود ندارد؛ آنان حکمرانان زمین هستند.
داستان اسلوب کلاسیک دارد: یک اتفاق می افتد و برای حل این مشکل شخصیت اصلی وارد عمل می شود. در این راه معمولا یک فرد دانا همراهش است، شخصیت اصلی، با کمک هوش و شجاعت خود و دانایی همراهش مشکل را حل می کند. آخرین کتاب جهان جذاب است، به دلیل ترسیم کردن آینده و شکل پر زد وخوری که در میانه ی راه به خود می گیرد و مخاطب طرفدار هیجان را راضی می کند. خواندن این کتاب فرصت خوبی است برای تجسم آینده و مشکلات آن و نشان دادن قدرت عقل و جادوی مهربانی که می تواند برای نوجوانان مناسب باشد.
