«روز معلم» را به یاد می‌آوریم این بار برای آموزگارانی که در گوشه‌گوشه این سرزمین فداکارانه می‌کوشند و گاهی زندگی‌شان را برای دانش‌آموزان خود به خطر انداخته‌اند تا رسالت معلمی را به تمامی به ما یادآوری کنند. به یاد بیاوریم معلم فداکار امید حسن‌زاده که در سال 1376 در بخشی از شهرستان بیجار گیلان برای نجات سی دانش‌آموزی که در کلاس و گرفتار آتش بخاری شده بودند، جان خود را به خطر انداخت و در نهایت بخش بزرگی از بدن و چهره‌اش برای همیشه آسیب دید.
سال 1380 آموزگاری جوان به نام حمیده دانش وقتی که دختران دانش آموز برای سفر تفریحی به دره آل مشهد رفته بودند، یکی از آن‌ها در آب و در حال غرق شدن دست و پا می‌زند. آموزگار جوان برای نجات دانش‌آموز خود به آب می‌پرد، دانش آموز را نجات می‌دهد اما خود در گل و لای کف رودخانه گرفتار و جان اش را از دست می‌دهد. یا آموزگار لرستانی کاظم صفرزاده را به یاد بیاوریم که در سال 1392 برای رساندن دانش آموز به شدت بیمار از مرکز شبانه روزی عشایری به بیمارستانی در خرم آباد، جان خود را در سیل از دست داد.
حمیدرضا گنگوزهی آموزگار فداکاری دیگر از سرزمین بلوچستان است که در منطقه سرحدی در سال 1395 در هنگام توفان و باد، جان دانش‌آموزانی را که زیر دیوار در حال ریزش بودند با فداکاری تمان نجات داد اما خودش زیر آوار ماند و جان اش را از دست داد.
سال به سال از این خبرها داریم، این آموزگاران فداکار بسیار هستند، اما فداکاری آموزگاران تنها این نیست که جان خود را در راه زندگی دانش‌آموزان از دست بدهند. بلکه صدها و هزاران آموزگارانی هستند که از پاره‌های جان خود به دانش‌آموزان می‌بخشند تا آن‌ها بتوانند با کم‌ترین امکانات درس بخوانند. آموزگارانی که برای بچه‌های نیم گرسنه در مناطق محروم خوراک تهیه می‌کنند، آموزگارانی که برای رسیدن به مدرسه راه‌ها و کوره راه‌های کوهستانی و جنگلی و بیابانی و گاهی رودخانه‌های خروشان را در سرمای جان سوز زمستان می‌پیمایند و در این راه گاهی جان خود را از دست داده‌اند. آموزگارانی که خود را در غم و شادی دانش‌آموزان شریک می‌دانند و همواره آماده شنیدن سخن آن‌ها هستند. این آموزگاران آموزش دادن را پیشه و حرفه نمی‌دانند بلکه به عنوان رسالت به آن نگاه می‌کنند.
روز معلم را بزرگ می‌داریم که نگاهمان را به رسالت آموزگاری تازه کنیم و بدانیم که آموزگاران ما در ایران امروز در رنج هستند. رنج ندیده و انکار شدن. آموزگارانی که شاید ما همه آن‌ها را نمی‌شناسیم، یا نام آن‌ها را نشنیده باشیم، اما فداکاری‌شان هر روزه تکرار می‌شود.