روزی روزگاری دو تا رفیق تصمیم می گیرند با هم بروند دیار به دیار بگردند و برای خودشان کار وباری دست و پا کنند. آن ها وسایل خود را جور می کنند و راه می افتند. یکی از آن ها می گوید برای اینکه بقچه هایمان را باز و بسته نکنیم و نان ها خشک نشوند بهتر است اول غذای یکی را بخوریم و وقتی تمام شد برویم سراغ غذای آن دیگری.
دومی قبول می کند و بقچه اش را باز می کند و با هم می خورند. اما وقتی نوبت اولی می شود نا رفیقی می کند و به قولش عمل نمی کند و دومی را به سختی می زند و ... رهایش می کند و می رود. اما ماجرایی شگفت انگیز پیش می آید تا در پایان قصه همه بفهمند ناجوانمردی عاقبت ندارد. متن فارسی و تاتی (طالقانی) این قصه در کنار هم آمده که موجب آشنایی مخاطب با زبان طالقانی می شود. تصاویر فضای قصه ها را دارد. اطلاعات پایان کتاب در مورد زبان تاتی یا طالقانی جالب است و می تواند بحث های خوبی را در کلاس درس تاریخ یا جغرافیا به راه اندازد.
