مادرانی که کار می کنند به احساسات و زندگی اجتماعی فرزندانشان صدمه نمی زنند.
این نتیجه ی پژوهشی است که در بخش اپیدمیولوژی و سلامت اجتماعی دانشگاه کالج لندن انجام شده است. این پژوهش درباره ی نگرانی است که چندین دهه در مورد تاثیر کار کردن مادران در بیرون از خانه بر فرزندان وجود دارد.
پژوهشگران در این پژوهش، هیچ مدرکی پیدا نکرده اند که نشان دهد کار کردن مادران در خارج از خانه تاثیر مخربی بر فرزندان دارد. در حقیقت نتایج نشان می دهد که کار کردن مادران برای دختران سودمند است. این پژوهش بر روی خانواده هایی که فرزندانشان در سال ٢٠٠٠ به دنیا آمده است صورت گرفته است. سرپرست این پژوهش می گوید: "به نظر می رسد که کارکردن هر دو والدین فواید بسیاری دارد البته تا زمانی که ناچار نباشند ساعت های طولانی کار کنند. در این پژوهش ما هیچ مدرکی که نشان از تاثیر بلندمدت مخرب بر رفتار کودکان در سال نخست زندگیشان باشد پیدا نکردیم."
در این پژوهش از طریق پرسش نامه ها، واکنش های بیرونی مانند بیش فعالی، کج خلقی و خشمگین بودن و واکنش های درونی مانند غمگینی، افسردگی و ترس و نگرانی در سه نوبت نوزادی، سه سالگی و ٥ سالگی بررسی شده است.
در این پژوهش پسرهایی که تنها مادرانشان کار می کردند و دخترانی که تنها پدرانشان کار می کردند، رفتارشان بیشتر از پسران و دخترانی که هر دو والد کار می کردند مشکل داشت.