هفته ملی کودک در راه است. چند وزارتخانه و چند نهاد دولتی مسئولیت برگزاری این هفته را برعهده دارند.
روز آغازین این هفته ١۶ مهرماه است. در این هفته قرار است برای کودکان بادکنک هوا کنیم، چهره کودکان خردسال را گریم کنیم، کارگاه نقاشی بگذاریم، اگر جیبمان هم مانند شهرداری‌ها پرپول بود، شیرینی و آبمیوه هم به فراوانی به کودکان و همراهان آن ها تعارف کنیم، و البته امسال کمیته علمی هم برای این هفته راه انداخته‌ایم که اگر مقاله یا سخنرانی‌های عالمانه درباره کودکی و کودکان بود از آن بهره ببریم. این همه ماجرای هفته ملی کودک است. اگر کسی بیشتر از آن را سراغ دارد، می‌تواند بگوید. سال گذشته در یکی از جستارهایی که در همین روزنامه منتشر شد، گفتم که برای کارگزاران دولتی در ایران، کودکان تنها یک هفته روی تابلو می‌آیند و بقیه سال از ذهن و از تابلو تبلیغات آنها حذف می‌شوند. این یعنی شوخی با کودکان . به‌عنوان کسی که سه‌دهه است در حوزه فرهنگ کودکی پژوهیده‌ام، این حق را برای خود قائل هستم که از این کارگزاران محترم بخواهم -خواهش می‌کنم -با کودکان شوخی نکنید! هفته ملی کودک خوب است که با جشن همراه باشد، به شرط اینکه جایی برای جشن و شادی باشد. آیا آموزش‌وپرورش به‌عنوان متولی اصلی برگزاری هفته ملی کودک می‌تواند کارنامه‌ای ارائه دهد و در آن بگوید نسبت به سال گذشته چه گام‌هایی برای بهبود آموزش کودکان برداشته است؟ چه فضاهایی را برای شنیدن صدای کودکان در نظام متمرکز آموزش‌وپرورش باز کرده است؟ در کنار آن سازمان بهزیستی می‌تواند بگوید چه گام‌های کیفی‌ای برای بهتر شدن وضعیت آموزش خردسالان برداشته است؟ کدام تغییر جدی‌ای را در فضاهای مهدکودک‌ها یا پیش‌دبستانی‌ها ایجاد کرده است که به آسایش و آرامش بیشتر کودکان منجر شده باشد؟ و باز هم در کنار آن وزارت بهداشت آیا می‌تواند از کارنامه یک‌ساله گذشته خود در بهبود روند سلامت و بهداشت کودکان دفاع کند و بگوید سالی که پشت‌سر گذاشتیم چنین و چنان کردیم و باز هم کانون پرورش فکری کودکان که مدیرعامل آن کمیته‌های چندگانه برای برگزاری این هفته منصوب کرده است، می‌تواند در یک نشست خبری بگوید که نسبت به سال گذشته چه میزان در کودک محورکردن کتابخانه‌های هزارگانه کانون فعالیت کرده است و در این‌باره آمار قابل استنادی ارائه دهد. درباره سازمان میراث فرهنگی و شهرداری‌ها هم می‌توان همین درخواست‌ها را داشت که کارنامه روشنی از این هفته ملی کودک تا آن هفته ملی کودک ارائه دهند. هفته ملی کودک خوب است، به شرط اینکه همه کسانی که می‌خواهند نقشی در این زمینه بازی کنند بدانند کودکان حقوقی دارند. این حقوق بسیار روشن است. برخی از مهم‌ترین آن ها این ها هستند:
آیا برنامه ملی برای گسترش حقوق کودک در نظام آموزشی و فرهنگی کشور وجود دارد و اگر وجود دارد از کجا شروع می‌شود و به کجا می‌رسد.
کدام نهادها نقش حفاظت فیزیکی کودکان را در تصادف‌های رانندگی و کاهش این رخدادها برعهده دارند، کدام نهادها از آسیب‌های ناشی از ویرانی محیط‌زیست که به کودکان وارد می‌شود و رو به گسترش است، حفاظت می‌کنند؟
برنامه ارتقای فرهنگی زندگی کودک، مانند ساخت موزه‌های ویژه کودکان برعهده کدام نهاد و سازمان است؟
کدام نهادها نقشی در کاهش کودکان کار و حمایت همه‌جانبه از آن ها دارند؟
و عوامل بسیار دیگر که اگر در این زمینه پیشرفت داشتیم، آن‌گاه می‌توانیم با سربلندی جشن ملی کودک را در یک هفته برگزار کنیم و در هفته‌های دیگر سال که بخش بزرگ سال را می‌سازد، برای پیشرفت و بهبود زندگی کودکان کار کنیم و کار کنیم تا جشن ملی کودک به شوخی با کودکان نماند!
