لالایی، ترانه و متل، بخشهایی از ادبیات شفاهی و عامیانهی منظوم ایران هستند که به سبب ارزش موسیقیایی و بازی کلامی و تکرار از بهترین گونههای ادبی برای نوزاد و کودک نوپا هستند.
