شرکت کنندگان این بازی باید بیشتر از ۴ نفر باشند. از بین آن ها یکی گرگ می شود و دیگری چوپان. همه ی کودکان پشت چوپان، کمر یکدیگر را می‌گیرند. هرچه تعداد بچه ها بیشتر باشد، بازی هیجان‌انگیزتر می‌شود.
گرگ روبه روی چوپان و گله‌ای که پشت سرش است، می ایستد و می‌خواند:
گرگم و گله می‌برم. گوسفندان هم می‌خوانند: چوپون دارم نمی‌ذارم.
گرگ دندان نشان می‌دهد و می گوید: کارد من تیزتره، لقمه ی من لذیذتره.
خونه ی خاله از کدوم وره؟
از این ور و از اون وره.
گوسفندان شروع می‌کنند به راست و چپ حرکت کردن. گرگ هم همین‌کار را می کند. تا یکی از کودکان را که نتوانسته در حرکت با دیگران هماهنگ شود، می‌گیرد. او جزو دسته ی گرگ می‌شود، کمر گرگ را می‌گیرد و به جدا کردن گوسفندان از گله کمک می‌کند و با او شعر می‌خواند.
این بازی یک سرگرمی پرشور و نشاط است و مشارکت و کار گروهی را به کودکان می‌آموزد. بازنده ندارد و هر دو گروه برنده‌اند.
در بعضی مناطق، اجرای این بازی به اشکال متفاوت صورت می‌گیرد، مثلاً در مراغه بدین گونه است که گرگ فقط نفر آخر ستون را می‌تواند با دست لمس کند و بعد جای و نقش او و گرگ و گوسفند عوض می‌شود و یا در جایی دیگر، بره‌ای که اسیر شد، دوشادوش گرگ در شکار بره فعالیت می‌کند و خیلی موارد دیگر که گاهی با توجه به اقلیم‌های متفاوت، اشعار مختلف نیز سروده شده است.
