اسمش پتستینو بود. دیگران، همه بزرگ بودند و کارهای جالب و سختی می توانستند بکنند. اما او کوچک بود. خودش فکر می کرد حتمی باید تکه کوچکی از یک نفر دیگر باشد. از «آن که می دوید» پرسید: ببخشید ها! یعنی ممکن است من یک تکه از شما باشم؟. «آن که می دوید» با تعجب گفت: چه حرفها! من اگر یک تکه ام کم بود، چطوری می توانستم بدوم؟
پتستینو این سوال را از «یکی که پر زور بود»، «آن که شنا می کرد»، «آن که بالای کوه بود» و«آن که پرواز می کرد» پرسید. اما جواب همان بود. تا آن که عاقبت «آن که عاقل بود» او را برای یافتن جواب به جزیره خشک و بی آب و علفی به نام "کیم" فرستاد... آیا تکه کوچولو می تواند در جزیره جواب خود را بیابد؟ آیا او به راستی تکه ای از یک نفر دیگر است؟
لئولیونی در این اثر با متن و تصاویری بسیار ساده مفهوم عمیق هویت را به کودک می آموزد. همواره کوچک بودن دلیل بر ضعف و ناتوانی نیست. با خواندن این داستان کودک در می یابد با هر شکل و فرمی که باشد دارای هویت و توانمندی هایی منحصر به فرد و کامل است. تنها باید باور کند که خودش است و از تمامی توانایی های خود استفاده کند.
پتستینو با خوشحالی از ته دل فریاد کشید: من خودم هستم!
