جانی روداری (1920-1980) نویسنده‌ی داستان، داستان کوتاه، و شعر؛ روزنامه‌نگار؛ و ویراستار.
آثارمهم وی عبارتند از: داستان‌های تلفن (1965)، کیک آسمانی (1971)، داستان‌های ماشین تحریر (1976).
روداری نویسنده‌ی معاصر و پیشگام در حوزه‌ی کودکان است. او نویسنده‌ای اصیل، ماهر، و به ویژه مبتکری است که در ادبیات نوجوانان ایتالیا با ترکیب عناصر شگفت و فانتزی سنتی با شخصیت‌های واقعی جامعه‌ی مدرن، به ویژه شخصیت‌هایی که با فناوری مربوط اند، مشهورشده است.
هم چنین، اهمیت او به این دلیل است که از فانتزی‌ها، مجموعه داستان‌های کوتاه، و شعرهایش استفاده می‌کند تا جامعه‌ی روز و آسیب‌های سیاسی را در سبکی مثبت، پرشور، و سرگرم کننده نشان دهد که در همان حال نگرانی عمیق او را هم از آینده‌ی جهان بازتاب می‌دهند. اگر چه آثار روداری موضوعات خشنی مثل استبداد سیاسی و خشونت اجتماعی را نشان می‌دهد و بزرگ‌سالان خودخواه را بی‌رحمانه هجو می‌کند با این حال برای دیدگاه مثبت و بازیگوشانه‌اش تحسین می‌شود.
جانی روداری باور دارد که وجود کودکان برای سلامت جامعه لازم است و در بسیاری از داستان‌هایش فقط کودکان می‌توانند به روشنی شرایط را ببینند. هدف روداری، این آموزگار قدیمی که معمولا ایده‌های کتاب‌هایش را از گفت و گو با دانش آموزان‌اش می‌گیرد، این است که آگاهی و توان ابتکار و تفکر انتقادی خوانندگان جوان آثارش را وسعت ببخشد.
او قصه‌های پریان را ابزاری مفید برای وسعت بخشیدن به توانایی کودکان در ارزیابی جهان می‌داند و از آن‌ها برای ترویج ارزش‌هایی مثل صلح، آزادی، همبستگی، همدلی و درک متقابل، و احترام به فرد استفاده می‌کند. داستان‌ها و شعرهای او نیز با تأثیری ژرف بر انسانیت تأکید می‌کنند. افزون بر این، آثار او توانایی تصمیم گیری و خیال پردازی را ایجاد می‌کنند؛ چندین کتاب او شامل واژگان ابتکاری، وارونه کردن ضرب المثل‌ها، گفت و گوهای مبتکرانه، و معما‌هایی برای خوانندگان مثل پیشنهاد انتخاب سه پایان برای داستان هستند.
زمانی که روداری خبرنگار روزنامه‌ی حزبی اونیتا[1] بود، برای اظهار نظر در مورد رویدادهایی که خوانندگان را متأثر می‌کرد شروع به استفاده از لالایی‌ها، شعر، و داستان‌های کوتاه کرد و به این ترتیب در پایان جنگ جهانی دوم از یک عضو فعال حزب کمونیست ایتالیا به یک نویسنده‌ی کودکان تبدیل شد. پس از آن، او مدیر ارگان انجمن پیشاهنگان ایتالیا[2]، شد که سازمان سراسری برای کودکانی بود که خانواده‌های‌شان هوادار یا وابسته به احزاب چپ بودند. اولین کتاب روداری کتاب هیچانه‌ها در سال 1950 منتشر شد که تا امروز به انگلیسی ترجمه نشده است؛ این کتاب با مجموعه اشعار دوم‌اش با عنوان قطار هیچانه‌ها[3] که در 1952 منتشر شد ابتدا در پیشگام[4] چاپ شدند و به طور دقیقی فضای آن زمان جامعه‌ی ایتالیا را بازتاب دادند. به نظر می‌رسد که آثار بعدی او با تأکید فزاینده بر طرح‌های فرا واقعی و کاربرد پویای زبان هوشمندانه‌ترند.
اولین کتابی که از او در انگلیس چاپ شد داستان‌های تلفنی بود؛ این کتاب داستان‌هایی برای نوجوانان بودند که از زبان پدری که همواره در حال سفر بود برای دخترش از پشت تلفن خوانده می‌شد. کتاب‌های جالب ترجمه شده‌ی دیگر او عبارتند از: کیک آسمانی، یک فانتزی خنده دار برای دانش آموزان سطح متوسط - که توصیف می‌کند که چطور یک قارچ رادیو اکتیو از یک بمب اتمی آزمایشی به یک کیک غول آسا تبدیل می‌شود - و داستان‌های ماشین تحریر، که شامل هفت داستان است که به یک سری پرسش " چه می شد اگر ...؟" پاسخ می‌دهد.
اگر چه بیش‌تر کتاب‌های روداری هنوز (به انگلیسی) ترجمه نشده‌اند ولی در انتشارات انگلیسی زبان پوشش خبری شده‌اند؛ مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از: جیپ در تلویزیون[5] )1962 )، یک داستان خنده دار با موضوعی جدید در باره‌ی ماجراهای یک پسر کوچک با تلویزیون، این کتاب داستان یک نوع بیماری تلویزیون زدگی است که کودکانی که زیاد تلویزیون می‌بینند به آن مبتلا و به اصطلاح «تلویزیون زده» می‌شوند، و دیگر کتاب اشتباهات (1964) است که در آن روداری در مقاله‌هایش با نقد نظام آموزشی مدرسه‌های ایتالیا نظرش را در مورد بی عدالتی اجتماعی بیان می‌کند.
هم چنین، روداری مجموعه شعر سوم خود را با همان جذابیت فانتزی‌ها و مجموعه داستان‌های کوتاه‌اش سروده است؛ افزون بر این‌ها، او ویراستار ویرایش ایتالیایی فرهنگ نامه‌ی قصه‌های پریان است. او برای آثارش چندین جایزه‌ی ایتالیایی دریافت کرده است که از آن جمله جایزه‌ی Premio prato برای هیچانه‌ها در زمین و آسمان در1960 ، the Premio Castello برای جیپ در تلویزیون 1963و کیک آسمانی در 1968، the Premio Rubino برای کتاب اشتباهات در1965، the Premio Europa Dralon برای کیک آسمانی در 1967؛ جیپ در تلویزیون در 1964 در فهرست نامزدهای انجمن بین المللی کتاب برای نسل جوان (IBBY ) قرار گرفت. هم چنین، در 1968 به کیک آسمانی نشان داده شد. در 1966، روداری نامزد برجسته‌ی جایزه ی هانس کریستین اندرسن شد؛ او در 1970برای مجموعه ی آثارش مدال اندرسن را دریافت کرد.
برخی از کتاب‌های جانی روداری را می‌توانید از کتاب هدهد تهیه کنید.
