شعر اَخم نکن! از محمود کیانوش

کودکم،

چهره‌ات

آسمان آبی من است.

نازنین،

خنده‌ات

صبح آفتابی من است.

اَخم می‌کنی و باغ سینه‌ام

خالی از گل و گیاه می‌شود.

جان من، که آسمانِ صاف بود،

ابر می‌شود، سیاه می‌شود.

باز شو، شکفته باش،

مثل روی آفتاب و روی ماه.

کودک عزیز من، بخند:

قاه، قاه، قاه!        قاه، قاه، قاه!