لی لی دوست دارد گاهی تنها باشد اما باید از دو برادر ۶ ساله و خواهری سه ساله نگهداری کند.
اما هنگامی که مادرش به خاطر جعل کارت اعتباری به زندان می افتد و هر یک از خواهر و برادرهایش به جایی سپرده می شوند لی لی دلش برای آن ها تنگ می شود.
اثر برای نوجوانان تک سرپرست و با خانواده ی کم درآمد و پرمسئله می تواند الگوی مناسبی باشد تا بتوانند با اعتماد به نفس تمام مشکلات خود را تحمل و حل کنند.
ژاکلین ویلسون نویسنده ی پرکاری است و نگاه تیزبینی به مسائل کودکان و نوجوانان دارد. همه دغدغه های آن ها را می شناسد و هم توانایی هایش را و می داند آن ها می توانند با آسان گرفتن و به کارگیری تخیل شان مشکلات بزرگ را حل کنند. ویلسون برای بیان این دردسرها راه خوبی دارد. زبان طنزی که تلخی های کتاب را کم می کند.
آرزوی تنهایی لی لی ماجرای یکی از همین نوجوان هاست که در شرایطی که خودش به حمایت احتیاج دارد، باید از سه خواهر و برادرش مراقبت کند و بدون حضور بزرگ تر مشکلات خانواده ی چهار نفره ای را حل کند. مادر به سفر رفته است و لی لی ترجیح می دهد ناپدری را وارد زندگی شان نکند. پس باید خودش مادر سه کودک باشد.
غذای شان را آماده کند، آن ها را به حمام ببرد و از همه مهم تر، کاری کند که در نبودن مادر کمتر اذیت شان کند. همین طور باید از کسانی که دور و بر خانه می پلکند و سراغ مادر را می گیرند فرار کند و نبودن مادرش را انکار کند. همه ی این کارها برای دختری که دلش می خواهد خانه ای بزرگ داشته باشد و در آن تنها زندگی کند، سخت تر از آن است که به نظر می رسد، البته مادر برمی گردد و لی لی می تواند دوباره نفس راحتی بکشد، اما چه تغییری در زندگی نوجوانی که چنین تجربه ای داشته به وجود می آید؟
لازم نیست ویلسون به این سوال پاسخ بدهد. اما بزرگ شدن در چند روز کار سختی است؛ این را می توانید از لی لی بپرسید.
