کتاب «میدان مسابقه مال من است» نوشته پاتریشیا رایتسن مخاطب را با مفهوم کار و مالکیت در یک روایت داستانی آشنا می‌کند.
مالکیت به مفهوم رسمی قراردادی بین بزرگسالان است. برخی از کودکان خیلی زود با این مفهوم آشنا می‌شوند. بعضی از آن‌ها ممکن است در بازی‌هایشان این مفهوم را به بازی بگیرند. جمعی از بچه‌ها در رمان نوجوان «میدان مسابقه مال من است»، مفهوم مالکیت را به بازی گرفته‌اند. سال‌هاست که آن‌ها در بازی‌هایشان مکان‌های عمومی را می‌فروشند و بعد با هم عوض می‌کنند. مکان‌هایی مثل پارک، کتابخانه و...
اندی که معلول ذهنی است، تازه وارد این بازی شده است. در ابتدا از رفتار هم محله‌ای‌هایش تعجب می‌کند زیرا به نظر او مکان‌های عمومی به این راحتی قابل فروش نیستند. او قواعد بازی را خوب یاد نگرفته است. قواعد بازی به زندگی واقعی او وارد شده است. به همین خاطر وقتی پیرمردی می‌بیند که اندی زمین مسابقه اسب‌دوانی را دوست دارد سرش کلاه می‌گذارد و در ازای سه دلار میدان مسابقه را به او بفروشد. اندی فقط دو دلار دارد و برای به دست آوردن یک دلار دیگر سخت کار می‌کند.
بعد از تحویل گرفتن میدان مسابقه اسب‌دوانی پیرمرد غیبش می‌زند. دوستان کوچک اندی می‌دانند که پیرمرد سر او کلاه گذاشته است. آن‌ها تلاش می‌کنند اندی را آگاه کنند و به او می‌گویند بهتر است مالکیت آن را فراموش کند زیرا در غیر این صورت باید پول کارگرهای زمین را بدهد. اما اندی مصمم به حفظ دارایی‌اش است.
حالا باید دید کارکنان میدان مسابقه با مالک کوچک و معصوم میدان مسابقه چه می‌کنند. ممکن است آن‌ها هم وارد این بازی شوند...
مفهوم مالکیت در کتاب «میدان مسابقه مال من است» به شکل رسمی به بازی گرفته می‌شود. این بازی شیرین مخاطب را به وجوه مختلف و دشواری‌های مفهوم مالکیت و مدیریت آشنا می‌کند. در نهایت آیا همه آنچه که در این دنیا شاهد آن هستیم یک بازی بزرگ نیست؟ بازی که اگر خیلی آن را جدی بگیری مغبون خواهی شد.
مترجمان زبده کتاب اثر را به خوبی ترجمه کرده‌اند. البته واژه‌هایی مثل آلاپلنگی، کژ و مژ، گرمخند و غژاغژ ممکن است برای مخاطب نوجوان در نگاه اول سنگین و ناآشنا باشد. ولی او را با واژهایی فارسی و فراموش شده آشنا می‌کند.
درباره نویسنده کتاب «میدوان مسابقه مال من است»
پاتریشیا رایتسن (۱۹۲۱-۲۰۱۰) یکی از نویسندگان برجسته ادبیات کودکان استرالیاست و بیشترین شهرتش را به سبب خلق آثاری در ژانر رئالیسم جادویی به دست آورده است. کتاب‌های رایتسن، همانند داستان ستایش‌شده «نارگان و ستارگان» از جمله نخستین آثاری است که براساس اسطوره‌های بومیان استرالیایی نوشته شده است. او در سال ۱۹۸۶ به سبب خدماتش به ادبیات کودکان جایزه هانس کریستین اندرسن را دریافت کرد.
