«یک چیز دیگر» داستانی درباره ی پذیرش، مدارا و سازگاری با کسانی است که با ما متفاوت هستند. افرادی که چهره، رنگ پوست، زبان و افکار و عقاید متفاوتی دارند. کسانی که توانایی هایی هایشان با ما فرق دارد. این کتاب به کودکان کمک می کند که بفهمند انسان ها با یکدیگر فرق دارند و به آن ها مدارا کردن با دیگران را یاد می دهد.
1- بلندخوانی و گفت‌وگو پس از خوانش
نمونه سوالاتی که پس از بلندخوانی می‌توان پرسید:
- به نظر شما وقتی «یک چیز دیگر» مورد پذیرشِ سایر جانوران قرار نمی‌گرفت، جه احساسی داشت؟
- اگر شما جای جانوران بودید چه برخوردی با «یک چیز دیگر» داشتید؟
- به نظر تو «یک چیز دیگر» یاد چه چیزهایی افتاد که تصمیم گرفت موجود را به خانه‌اش برگرداند؟
- اگر بخواهی برای «یک چیز دیگر» یک نام انتخاب کنی، آن چیست؟
- تو چه ویژگی‌هایی داری که با دیگران متفاوت است؟
- اگر قرار باشد یک دوست انتخاب کنی، ترجیح می‌دهی چه تفاوت‌ها و شباهت‌هایی با او داشته باشی؟
- فرض کن به انجامِ یک کار خیلی علاقه داری، ولی نظرِدوستت کاملا با تو متفاوت است. چگونه با هم کنار خواهید آمد؟
2- ایده‌هایی برای تشویق کودکان به نوشتن
- فرض کن شخصیتی به اسم «موجود» در داستان نبود. خودت را به جای نویسنده بگذار و پایان داستان را به گونه‌ای دیگر بنویس.
- به شخصیت «یک چیز دیگر» خوب فکر کن. زندگیِ او را قبل از ورود به این تپه و خانه‌اش تصور کن. برای زندگیِ او در گذشته یک داستان بنویس.
- برای عنوانِ کتاب، یعنی همان «یک چیز دیگر»، یک داستان متفاوت بنویس. (یک شخصیت جدید، زمان، مکان و روایتی جدید خلق کن)
3- آشپزی
«یک چیز دیگر» درست کن!
به مواد خوراکی و مزه‌هایشان فکر کن. یک خوراکی جدید خلق کن. حداقل 5 ماده خوراکی را با هم مخلوط کن و یک غذا، دسر یا سالاد جدید درست کن.
کارگاه آشنایی با معلولیت، کودکان معلول و مشکلات آن‌ها و پیمان‌نامه‌ی جهانی حقوق معلولیت برپایه داستان «یک چیز دیگر»
این کارگاه روز نوزدهم آبان ۱۳۸۸ توسط عاطفه سلیانی و با شرکت ۱۵ نفر از اعضای کودک و نوجوان خانه کتابدار کودک و نوجوان و ترویج خواندن برگزار شده است.
نخست عاطفه سلیانی کتاب «یک چیز دیگر» با ترجمه نسرین وکیلی از انتشارات مبتکران را برای جمع خواند. آن‌گاه از حاضران خواست درباره‌ی موضوع آن گفت‌وگو کنند. همه با درون‌مایه‌ی «تفاوت و پذیرش تفاوت» در این کتاب و گیرایی و نوآوری در طرح موضوع موافق بودند.
سپس از شرکت کنندگان درخواست شد درباره‌ی انواع تفاوت‌ها فکر کنند و از آن‌ها نام ببرند.
پس از طرح معلولیت به عنوان نوعی تفاوت، سلیانی از آن ها خواست تصور کنند دچار یک یا چند نوع معلولیت هستند و تصویر خود را بکشند. شرکت کنندگان تصاویر خود را با انواع نقص عضو از جمله: نابینایی، ناشنوایی، معلولیت حرکتی و... به یکدیگر نشان دادند.
سپس با نمایش پانتومیم رفتار دیگران را با خود در کوچه و خیابان به نمایش گذاشتند. به جز یک مورد، در دیگر نمایش‌ها رفتار مردم با معلولان نامناسب و نامطلوب بود.
سپس از شرکت کنندگان پرسش شد که در جایگاه یک معلول با نقص عضوی که دارند، می توانند چه کارهایی را به تنهایی انجام دهند. پاسخ‌ها شامل کارهایی همچون آشپزی، ورزش، نوشتن، درس خواندن، مطالعه و حمام کردن بود. پس از پایان این بخش از کار، قسمت‌های برگزیده‌ای از زندگی لوییس بریل مخترع خط ویژه ی بریل برای نابینایان خوانده شد.
از شرکت کنندگان خواسته شد چند نفر از شخصیت‌های برجسته‌ای را که معلول بوده‌اند یا بعدها معلول شده اند، نام ببرند. آن‌ها از بریل، هلن کلر و بتهوون و چند نفر از ورزشکاران معلول ایرانی نام بردند.
پس از آن قرار شد هر یک از شرکت کنندگان برای نقص عضو فرضی خود به یک مشکل عمده که با آن روبه‌رو هستند، اشاره کنند و یک راهکار برای حل یا کاهش آن، زیر تصویری که در آغاز کار از خود کشیده‌اند، ارایه دهند. بیشترین شمار راهکارها مربوط بودند به: توجه، مهربانی و همکاری دیگران، مناسب‌سازی وسایل حمل و نقل برای معلولان، اختصاص گذرگاه‌های ویژه برای آن‌ها، کمک دولت و سازمان‌های مسئول به معلولان برای تهیه ی ویلچر و اندام‌های مصنوعی و تدارک امکانات بیشتر برای آموزش و پرورش استعدادهای آن‌ها در زمینه‌های گوناگون.
در پایان، عاطفه سلیانی بخش‌های برگزیده از پیمان‌نامه‌ی جهانی حقوق معلولان را برای حاضران خواند.
