علی‌اکبر صادقی، تصویرگر کتاب‌های کودکان، انیماتور و نقاش در ۲ آذر سال ۱۳۱۶ در تهران متولد شد. او از ۵ سالگی کار نقاشی را آغاز کرد. دورهٔ دبستان را با موفقیت به پایان رساند. در دورهٔ دبیرستان توجهش بیشتر متوجه نقاشی بود و به درس‌های دیگر اهمیتی نمی‌داد. در همین دوران در یک مغازهٔ نوشت افزار فروشی که وسایل نقاشی می‌فروخت، به عنوان شاگرد آغاز به کار کرد. صادقی در فعالیت‌های نمایشی دبیرستان نیز پرکار بود و کار دکورسازی صحنه و گاهی چهره‌پردازی بازیگران را انجام می‌داد.
پس از به پایان رساندن دوره کارشناسی دانشکده هنرهای زیبا، به کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان پیوست. نخستین کتابی که در آنجا تصویرگری کرد، «پهلوان پهلوانان» نوشتهٔ نادر ابراهیمی بود. این کار او در ایران و دنیا مورد توجه قرار گرفت. عبدالرزاق پهلوان، گُردآفرید، عبادتی چون تفکر نیست، سخنان حضرت محمد، سخنان حضرت علی، آورده‌اند که، فردوسی از دیگر آثار اوست. تصویرهای صادقی در همه این آثار و از جمله پهلوان پهلوانان به طور کلی از ویژگی‌های مشترکی برخوردارند که نگاه و سبک صادقی را در تصویرگری آثار ملی و حماسی نشان می‌دهند. او در این کتاب‌ها گاه نگاهی هم به هنر باستان دارد. او همچنین از مکتب پیکرنگاری درباری دوره قاجار تأثیر بسیار گرفته و در تصویر کردن شخصیت‌ها از شیوه سنتی آرمانی کردن واقعیت‌ها پیروی کرده است. بازنمایی شخصیت‌ها بدون تیپ‌سازی و بهره‌گیری از نقش‌مایه‌های تزیینی ویژه پیکرنگاری درباری دوره قاجار ویژگی تصویرهای این گروه از آثار صادقی است. جدا از این ویژگی‌های عام، صادقی در تصویرگری هر کتاب تکنیک‌های ناهمسانی را تجربه کرده است.
پس از تصویرگری نخستین کتابش از او دعوت شد تا برای کانون با سوژه و سبک نقاشی ایرانی انیمیشن بسازد. «قصه هفت شهر» نخستین انیمیشن او بود. فیلم دوم او گلباران فیلم بسیار خوبی شد. صادقی در این کار با سبک ویژه‌ای حرکات را طراحی کرد و سبک نوینی را در انیمیشن به نام خود ثبت کرد و جایزهٔ پلاک طلایی را از جشنواره کانون پرورش فکری کودکان ونوجوانان دریافت کرد. او تا سال ۱۳۵۷ شش انیمیشن ساخت که ۴۰ جایزهٔ ملی و بین المللی را از آن او کرد.