۱. به طریقی به گوینده (معلم) برسانید که کم‌شنوا هستید.
۲. به‌گونه‌ای در موقعیت‌های ارتباطی (مثلاً کلاس درس) قرار بگیرید که منابع صداساز (مثلاً پنکه یا کولر) بیشتر نزدیک به گوینده باشد تا شما. تا حد امکان سروصدای محیط را کاهش دهید.
۳. با نگاه قبلی به جزوه و کتاب و اطلاع از مبحث درسی سعی کنید با محیط و موضوع آشنا شوید تا بهتر متوجه مطلب مورد بحث شوید.
۴. به لب‌های گوینده نگاه کنید- نه چشم‌های وی. فقط زمان‌هایی که گوینده مکث می‌کند – که کم هم نیست – و یا گوینده عوض می‌شود، نگاهی به اطراف بیندازید. (بدون برداشتن نگاه از لب‌های فرد، می‌توانید حرکات چشمی و بیانات چهره‌ای وی را ببینید).
۵. طوری قرار بگیرید که نور بر چهره گوینده (معلم) بتابد نه شما، نور پشت سر گوینده بیشتر از نور تابیده بر چهره‌اش نباشد تا چهره وی را نامشخص کند و یا مجبور شوید برای دیدن چهره‌اش به او خیره شوید.
مقاله «رفتار با دانشجویان ناشنوا در کلاس درس» را مطالعه کنید.
۶. در موقعیت‌های رسمی‌تری چون مراسم مذهبی، جلسات، کلاس‌های آموزشی و... زودتر حاضر شوید تا بهترین محل را برای نشستن انتخاب کنید. اگر اشکالی پیش آمد یا ساختار گروه تغییر کرد از جابه‌جا شدن ابا نداشته باشید.
اگر یک گوینده اصلی وجود دارد، طوری بنشینید که بدون خیره شدن، او را ببیند. پیش از شروع جلسه در مورد محل نشستن خود، بلندگوها و غیره با برگزارکنندگان صحبت کنید.
۷. در همه حال حتی در موقعیت‌های سخت، آرامش داشته باشید. از فشارهای عصبی اجتناب کنید. شانه‌ها را پائین آورده، پیشانی را چروک نکرده و...
۸. بیشتر روی کل موضوع و عبارات بیان شده تمرکز کنید نه واژه‌های منفرد.
۹. سعی کنید از موضوعات روز، حوادث، اخبار ورزشی جدید و... آگاه باشید. هرچه در مورد موضوعات محاوره بیشتر بدانید، بیشتر متوجه خواهید شد.
۱۰. زمانی که متوجه چیزی نشدید، آن را با گوینده یا گروه مطرح کنید تا موضوع را برای شما روشن سازند.
۱۱. صبر نکنید تا چندین جمله را از دست بدهید و ۴-۳ جمله عقب بیفتید، همان ابتدا بپرسید.
کتابک خواندن مقاله‌های زیر را به شما توصیه می‌کند:
