عباس پسر نوجوانی که در مقطع راهنمایی درس می خواند وعلاقمند به داستان نویسی است. او در قم زندگی می کند و خاطرات خود را از سال های ۵۷ یعنی اوج جنبش مردم علیه رژیم پهلوی در قم را در دفتر خاطراتش ثبت کرده نقل می کند.
آغاز داستان سال ۱۳۵۸ است. یک سال از پیروزی انقلاب گذشته و اسناد ساواک به دست مردم افتاده است. او هم دفتر خاطرات خود را توسط یکی از دوستان برادرش دریافت می کند، غافل از اینکه این دفتر در آن زمان موجب دستگیری تعداد زیادی از مبارزین علیه رژیم پهلوی شده است.
پس از سال ها عباس تصمیم می گیرد این خاطرات را چاپ کند. ولی دفتر نزد علمدار یار دیرین او بوده که اکنون شهید شده است. او سراغ مادر علمدار می رود و به این ترتیب خاطراتی از گذشته ها درباره ی علمدار و خواهرش مهری که در نوجوانی به او دلبسته بود و اکنون همسر مردی مفقودالاثر است در او زنده می شود. با مرور خاطرات به ماجراهای فراوانی چون جابه جا کردن مدارک دور از چشم دیگران، عکاسی از تظاهرات، تحصن و برپایی نمایشگاه های متعدد، تعقیب و گریزهای مکرر اشاره می شود. روحیه عباس که کوچکترین فرزند خانواده هم هست با دیگر برادران متفاوت است، او هم عاشق مهری است وهم اهل قلم و دوست دارد نویسنده شود. عباس تلاش می کند درگیر مسائل سیاسی نشود ولی با کمک کردن به برادرش برای فرار و پنهان شدن از دست ساواک کار بسیار بزرگ انجام می دهد که حتی تصورش را هم نمی کرد.
پرداختن به دو مقوله عشق که مورد توجه نوجوانان است و همچنین انقلاب ۱۳۵۷ که خواننده اطلاعات زیادی از آن نداردبدون اغراق گویی و شعارزدگی از ویژگی های داستان است.
