چه قدر طول می کشد تا تاثیر تلنگری که به شما زده می شود کاملا از خاطرتان برود؟ به نظرم پاسخ این پرسش بستگی به این دارد که کجای شما تلنگر خورده باشد، در چه وضعیت ذهنی و روحی ای این تلنگر را خورده باشید، و بالاخره هر چه قدر این تلنگر توانسته باشد شما را تکان بدهد.
اما بچه ها، منظورم کودکانی است که در نخستین دهه ی زندگی خود به سر می برند. ممکن است تلنگرهایی را تجربه کنند که تاثیرشان تا مدت ها، حتی شاید تا آخر عمر، باقی بماند. کتاب قصه ها قورت دادنی در واقع مجموعه ای از قصه های بسیار بسیار کوتاه است که می خواهد چنین تلنگرهایی به ذهن و روح بچه ها بزند.
این کتاب مجموعه حکایاتی است با مضامین شبه فلسفی، که گاه تنه به حکایت های سنتی خودمان می زنند و در حقیقت می خواهد نخستین رویاروی کودکان را با مفاهیم اصلی زندگی ترتیب دهد.
در این کتاب مضامینی مثل نوع دوستی، غرور، خودخواهی، مرگ، زندگی نیک و اخلاق، در قالب قصه های کوتاه حداکثر چهار صفحه ای، با پایان بندی ای معناگرا و نا منتظر، به کودکان ما عرضه می شوند و سپس آن ها را با تلنگری رها می کنند، به این امید که این تلنگر شروعی باشد برای ترتیب دادن و تنظیم زندگی ای خردمندانه و عقل مدار. در این میان اما نقش تخیل، مهارت نویسنده در ساده نویسی و توفیق مترجم در برگرداندن کتاب به زبانی سر راست و خواندنی را نباید فراموش کرد.
به گمان من، خواندن این کتاب می تواند برای کودکان ما تجربه ای آرام بخش و به یاد ماندنی باشد. البته نه آن قدر به یاد ماندنی که این کتاب را به محبوب ترین کتاب دوران کودکی یک فرد تبدیل کند، بلکه به یادماندنی، درست مثل یک تلنگر، که ممکن است زود فراموش شود، اما در پس خودآگاهی ما تاثیری بسیار بیش تر خواهد داشت.
