هنگامی که نوروز فرا می رسد، برشاخه های بیدهای مجنون و بیدمشک ها که پیشاهنگان آمدن بهار هستند، گنجشک ها شادمانه می جهند، بازی می کنند و جیک جیک کنان خبر از آمدن بهار می دهند و از آمدن نوروز.
اما این سال که در راه است، نوروز رنگی دیگری خواهد داشت. چند سالی است که هرسال که نوروز می آید، آهنگ پرتوان تری پیدا می کند.این موضوع را می شود از گسترش حوزه نفوذ نوروز در کشورهای پیرامون ایران دریافت. در این سال ها نوروز چنان چهره ای از خود در منطقه جغرافیایی ما برجای گذاشت که سال گذشته دولت ترکیه پس از دهه ها، سرانجام نوروز را به عنوان یک جشن ملی به رسمیت شناخت. زیرا نوروز آیین و جشن نیمی از جمعیت این کشور شامل کردها و برخی از اقلیت های دیگر است. اما این همه خبر نبود. خبر مهم این که نوروز اکنون از سوی یونسکو به عنوان میراث جهانی شناخته شد. پس سالی که فرا می رسد، نوروز دیگر یک جشن ملی در حوزه چند کشور مانند ایران ،تاجیکستان، افغانستان، پاکستان و هندوستان یا ترکیه و آذربایجان نیست، بلکه جشنی است که در هرکجای جهان که برگزار شود، همچون میراث جهانی همه انسان ها بزرگ داشته می شود. پس این بهار که فرا رسد، گنجشک ها شادمانه تر آواز خواهند خواند، چون نوروز از این پس به همه انسان ها در هرکجای جهان تعلق دارد.
