شبکه یاری بیانیه‌ای را علیه طرح جمع‌آوری کودکان منتشر کرده است که در زیر می‌خوانید:
طرح‌های جمع‌آوری کودکان را جمع کنید:
جمع‌آوری کودکان برای سی و اندی بار با وعده‌های جدید در بیست و دوم خرداد، همزمان با روز مقابله با کار کودک، بار دیگر رونمایی گردید. طی این طرح که با اسامی مختلفی چون «ساماندهی»، «جمع‌آوری»، «جذب» اجرا می‌شود، کودکان طی فرآیندهایی اضطراب‌آور و تنش‌زا دستگیر می‌شوند و به مراکز قرنطینه منتقل می‌شوند و ایام تلخی را (طبق اظهار خود کودکان) در مکان‌هایی نه چندان مناسب سپری می‌کنند، گاه از حق تماس با والدین و خویشاوندان‌شان محروم و گاه همچون یک زندانی حق خروج از اتاق و هواخوری در حیاط را جز برای یکی دو ساعت ندارند در حالی که در این مراکز گاه بر شدت آلام جسمی و روحیشان افزوده می‌شود، دوباره به وضعیت قبل باز می‌گردند.
گرچه ادعای اصرارورزان بر اجرای این طرح‌ها معرفی داوطلبانه کودکان، تشکیل پرونده حمایتی برای ایشان و پیگیری وضعیت کودکان است، در عمل نه تنها تاکنون هیچ یک از این ادعاها اثبات نگردیده بلکه زمزمه‌هایی مبنی بر رد مرز کودکان کار افغانستانی به گوش می‌رسد. رد مرز این کودکان مصداق بارز نقض اصل عدم بازگردانی پناهجویان و پناهندگان در عرف بین‌المللی است. از نتایج این طرح‌ها اعم از تعداد کودکان خارج شده از چرخه کار و خانواده‌های توانمند شده و مورد حمایت قرار گرفته تاکنون نه در امسال، حتی طی سال‌های متمادی که این طرح اجرا گردیده است، خبر و آمار رسمی ارائه نشده است اما از گفته‌های کودکان دستگیرشده تحت پوشش انجمن‌های فعال در این زمینه حکایت غیرداوطلبانه بودن حضور کودکان، شرایط نامساعد مراکز قرنطینه، تراشیدن موها و تحقیر کودکان، بازگشت مجدد اکثر کودکان به چرخه کار و ... بوی بهبود از این اوضاع شنیده نمی‌شود.
گرچه تک‌تک این برخوردها و رفتارها با کودکان غیراخلاقی، غیرانسانی و مصداق نقض آشکار اصول بنیادین حقوق کودکان است، اما مسئله حتی فراتر است و نگرش حاکم بر کلیت این نوع سیاست‌گذاری که در آن اصل نه بر حل ریشه‌ای مسئله، بلکه بر پنهان کردن مسئله، مافیا خواندن کودکان کار برای تاثیر بر افکار عمومی نسبت به معارض قانون بودن این کودکان و چشم بستن بر بزرگترین مافیاهای استثمار کودکان در زباله‌گردی و کارگاه‌های زیرزمینی، مجازات فقرا و خانواده آن‌ها به جای حل مساله فقر و مقابله با کودک کار به جای کار کودک، توجه و دادن اصالت به مبلمان شهری و ظاهر شهر به جای حل مشکلات شهروندان، گشتن به دنبال روشی کوتاه مدت و شعبده‌بازی‌گونه برای یک درد مزمن اجتماعی که ریشه در ساختارها و سیاست‌های کلان اقتصادی و اجتماعی دارد و انداختن توپ در زمین بازی سازمان‌های مردم‌نهاد (که بارها مطالبه خود را تصویب و اجرایی شدن آیین نامه حمایت از کودکان کار و کودکان در معرض آسیب عنوان کرده‌اند) و خواستن راه حل جایگزین برای حل یک شبه مساله، ابعاد تلخ‌تری از این مساله را آشکار می‌سازد.
ما انجمن‌ها و موسسات فعال در زمینه مسائل اجتماعی و کودکان، فعالین جامعه مدنی، روشنفکران و اصحاب رسانه و چهره‌های علمی، هنری، ورزشی دارای دغدغه کودکان جامعه، ضمن ابراز تاسف و نگرانی از «جمع‌آوری کودکان کار» که طبق گفته‌های بالا در ابعاد مختلف غلط بوده و مغایر حقوق کودکان و مصالح عالیه آنان می‌باشد خواستار پایان اجرای این طرح، یکبار برای همیشه و اتخاذ سیاست‌های بلندمدت و کوتاه‌مدت مناسب و مبتنی بر دانش و بینش برای کاهش آلام و آسیب‌های این کودکان و حمایت از کودکان و خانواده‌های ایشان در راستای کاهش فقر و آسیب‌های ناشی از آن به عنوان مهم‌ترین دلیل حضور کودکان در خیابان هستیم و در این زمینه می‌خواهیم که کلیه بخش‌های حاکمیت به تعهدات خود در مقابل کودکان مطابق با قوانین جاری کشور عمل نمایند.
